ارتباط رای به پزشکیان با تعدد قومیتی و مطالبات و انتظارات و رفتارهای سیاسی ملت‌های غیر فارس

 

ارتباط رای به پزشکیان با تعدد قومیتی و مطالبات و انتظارات و رفتارهای سیاسی ملت‌های غیر فارس

امام جمعه‌ی بلوچستان مولوی عبدالحمید و امامان جامعه‌ی اهل سنت اعلامیه‌هایی در حمایت از پزشکیان منتشر کرده‌اند. در کرمانشاه روحانیون و بزرگان محل در دیدار با پزشکیان  بیان کرده‌اند مواضع جلیلی برای کوردها چیزی نه‌دارد و آن‌ها از پزشکیان حمایت خواهند کرد. در مدیای تورک ماتریال‌های بی شماری در حمایت شخصیت‌ها و هنرمندان و ادبا و روحانیون تورک از پزشکیان به سبب مواضع آشکارا تورک‌گرایانه‌ی او وجود دارد.

همان‌طور که آمارها تائید می‌کنند و در نقشه هم آشکار است اغلب مناطق قومی غیر فارس به پزشکیان و اغلب مناطق فارس‌نشین به جلیلی رای داده‌اند.

این تصادفی نیست که پزشکیان که مناطق قومی غیر فارس به او رای داده‌اند، از قضا حامی حقوق آن‌ها و مخالف تبعیضات قومی است. به همین دلیل است که حتی در یک استان فارسستان پزشکیان نفر اول نه‌شده است و همه جا جلیلی کسی که مخالف حقوق گروه‌های قومی و ملی است نفر اول شده است.

البته در دور اول قسمتی از رای‌های داده شده به پزشکیان، رای اعتراضی به کل نظام است. اما مساله‌ی رای اعتراضی به پزشکیان بیشتر در مناطق فارس‌نشین مطرح است. در مناطق تورک‌نشین و دیگر مناطق ملی غیر فارس، دلیل اصلی حمایت از پزشکیان، دفاع او از حقوق قومی - ملی آن‌ها است.

در جامعه‌ای مانند ایران که مرکب از ملل و اقوام متعدد است، بسیار طبیعی است که تعدد قومی و تکثر ملی در رفتارهای سیاسی هم منعکس شود. فی الواقع تاکنون باید صدها تحلیل در ارتباط بین رای دادن به پزشکیان با تعدد قومیتی و مطالبات و انتظارات و رفتارهای سیاسی ملت‌های غیر فارس و ... منتشر می‌شد.

اما فارس‌ها چه اصول‌گرا-اصلاح‌طلب و چه اوپوزیسیون برانداز و غیر برانداز، ارتباط بین رای دادن به پزشکیان با تعدد قومیتی و مطالبات و انتظارات و رفتارهای سیاسی ملت‌های غیر فارس را مخفی می‌کنند. چرا که گمان می‌کنند با پاک کردن صورت مساله و مسکوت گذاشتن این رابطه، واقعیت و پدیده‌ی چند ملتی بودن ایران هم از بین می‌رود. (البته ناسیونالیست‌های افراطی فارس و پان‌ایرانیست‌ها به این واقعیت با پان‌ترک و تجزیه‌طلب و خائن نامیدن پزشکیان و ترور شخصیت او اعتراف می‌کنند).

در حالی که این رفتار حذفی و نادیده گرفتن تعدد قومی و تکثر ملی ایران و انعکاس آن در روندها و رفتارهای سیاسی، صرفا به تشدید فزاینده‌ی گسل‌های قومی و واگرایی ملی در داخل ایران منجر خواهد گشت، روندی که بلاانقطاع در حال تحقق و تشدید و تعمیق شدن است.