بی اختیاری ادراری استاد شفیعی کدکنی، پارسی‌گرایی
شاش‌زا و پیشاب‌فشانی او
مئهران باهارلی
شفیعی کدکنی، استاد نامی ادبیات فارسی در خرداد ٩٧ در کلاس
درس خود در دانشگاه تهران، ادعا کرد که «سخن گفتن از حق زبان‌های دیگر به جز فارسی،
توطئه‌ی خارجی به خصوص انگلیسی‌هاست». وی سپس در اشاره به زبان‌های غیر فارسی
ایران گفت که «شاشیدم به این فرهنگ ...».
بازی‌ها دو نوعند. یکی آن بازی‌هایی که قواعد آن را شما تعیین
کرده‌اید. دیگری بازی‌هایی با قواعد قبلا معین شده از سوی دیگران که شما به هر دلیلی
وارد آن می‌شوید و یا متوجه می‌شوید که ناخواسته داخل در آن هستید. در این نوع
دوم، بعد از وارد شدن به بازی، گلایه از قواعد و رعایت نکردن آن صرفا به باخت و
حذف شما می‌انجامد. تنها راه خروج از این بازی، شکست دادن حریف و برد در آن است.
در ایران ما تورک‌ها مدت‌هاست (مشخصا از دوره‌ی حرکت
مشروطیت ایران به این سو) که دیگر قواعد بازی را تعیین نمی‌کنیم. بازی‌ای در جریان
است. ما را هم به اجبار داخل کرده‌اند و یا بازی داده‌اند. امثال استاد شفیعی کدکنی
هم، به سبب پارسی‌گرایی شاش‌زا و با رعایت دقیق قوانین آن بازی، مدام به زبان‌ها و
هویت و هیکل و هستی ملل غیر فارس می‌شاشند. برای ما فعلا امکان تَرک کردن بازی و یا
تغییر دادن قواعد آن نیست. تنها راه باقی‌مانده، رعایت قواعد استاد شفیعی کدکنی‌ها
و مقابله به مثل، حرفیا به حرف، حتی با پیشابی به مراتب حجیم‌تر و پرفشارتر است. زیرا
شق دیگر، غرق شدن در ادرار استادان فارسی مبتلا به «بیماری بی اختیاری ادراری»، ناتوان
شده از «تعفن» مسبب و رنجور از «سوزش» حاصل آن (١) است ...
١-«بی‌اختیاری ادراری» (Urinary Incontinence) یک بیماری است
که به دنبال از دست رفتن قدرت کونترولی مثانه ظاهر می‌شود.
این بیماری ممکن است به علت «عفونت» مجاری ادرار و همراه با احساس «سوزش»
باشد.
No comments:
Post a Comment