یزیدی‌ها زنگ خطر را به صدا درآوردند: «ما نمی‌خواهیم برای ارمنستان علیه آزربایجان بجنگیم!»
ترجمه از حمید دباغی
وضعیت اجتماعی و اقتصادی یزیدیان در جمهوری ارمنستان در سطح بسیار نازلی قرار دارد، به آن‌ها خدمات آموزشی و پزشکی ارائه نمی‌شوند (که در گزارش‌های حقوق بشر وزارت امور خارجه نشان داده شده است). تحت انحصار در آوردن پرورش گوسفند که منبع اصلی درآمد یزیدیان است، همچنین فرستادن یزیدی‌ها به عنوان یک قاعده برای انجام خدمت سربازی در ناگورنو-قره باغ و سیاست عمدی تبعیض حکومت جمهوری ارمنستان بر علیه آن‌ها، بسیاری از یزیدیان را مجبور به ترک ارمنستان کرده است. دولت ارمنستان با تبعیض علیه مردمان بومی یزیدی، یهودی و آسوری، آن‌ها را وادار می‌کند که ارزش‌های «ارمنی‌سازی» را بپذیرند، و یا ارمنستان را ترک کنند. روستم باکویان عضو مجلس در سخن‌رانی خود در سال ۲۰۱۹، این وضعیت را به صورت «سیاست شکست خورده‌ی دولت ارمنستان» توصیف کرد.
در سال ۲۰۱۷ جیندی عمویان رئیس انجمن ملی یزیدیان سنجار در ارمنستان دستگیر شد. در جریان آکسیون اعتراضی سازمان یافته در ارتباط با دست‌گیری وی، علاوه بر درخواست آزادی او، شعارهایی نیز برای اعطای خودمختاری به یزیدیان در ارمنستان، محافظت از حقوق آن‌ها و همچنین عدم برخورد با یزیدی‌ها به عنوان «انسان‌های درجه دو» داده شد. سلطان یزیدی‌ها کلاش که در آمریکا مقیم شده است، در نامه‌ی خود به دونالد ترامپ، یزیدیان را مردمی بومی با بیش از ۵۰۰۰ سال گذشته و ارمنی‌ها را مردمی خارجی-تازه وارد که علیه مردم او سیاست نسل‌کشی را دنبال می‌کنند توصیف کرد. او در نامه‌ی خود همچنین بر نیاز به ایجاد یک دولت «ازیدیستان» در قلمروی ارمنستان کنونی تاکید نمود.
دولت ارمنستان تدابیری سیستماتیک را برای گسترش ایده‌های مسیحیت در میان یزیدیان اجرا می‌کند. و بدین ترتیب سیاستی را برای گسترش ایده‌های گریگوری دنبال می‌کند که با اصول اساسی مسیحیت در تضاد است. در مدارس ارزش‌های کلیسای ارمنی به درجه‌ی زیادی ترویج می‌شود. دلیل اصلی که موجب ایجاد ناخشنودی می‌شود این است که دولت ارمنستان حق کودکان یزیدی برای شرکت نکردن در درس‌های تاریخ کلیسای ارمنی را نمی‌شناسد. در نتیجه آن‌ها مجبور به شرکت در این درس‌ها و اجرای مراسم دینی ارمنی می‌شوند. کسانی هم که از [شرکت در این] برنامه‌ها سرپیچی کنند از مدارس اخراج می‌شوند.
روحانیت ارمنی این درس‌ها را که هدف اصلی‌شان تزریق ارزش‌های مسیحیت به کودکان یزیدی است، به طور جدی و سفت و سخت کونترول می‌کند. متاسفانه مشکلات جدی اجتماعی و اقتصادی در ارمنستان که رفاه یزیدیان را تحت تأثیر قرار داده، آن‌ها را به اومید دریافت کومک‌های اجتماعی از دولت ارمنستان، مجبور به گرویدن به مسیحیت کرده است.
اظهاراتی که در سال ۲۰۱۵ توسط دوک‌نشین آرارات کلیسای آپوستولی ارمنی مطرح شد، احساسات مذهبی یزیدیان را جریحه‌دار کرد و منجر به ایجاد موج جدیدی از ناخشنودی جدی شد. یزیدیان خواستار عذرخواهی کشیش شدند، اما کلیسا خود را محدود به حذف مصاحبه‌ی او از سایت کرد. در همان زمان سخنان موهن مانول بدیان نماینده‌ی جمهوری‌خواه مجلس بر علیه یزیدیان در رسانه‌ها در سال ٢٠١٣ منجر به تشکیل یک آکسیون اعتراضی اتحادیه‌ی یزیدی‌ها در مقابل مجلس شد.
یزیدیان به طور فزاینده‌ای نگران اعتراضات جاری علیه مقامات ارمنی در ارتباط با نقض مکرر حقوق اجتماعی و اقتصادی خود، جلب جوانان یزیدی به خدمت سربازی منحصراً در قره باغ و مرگ آن‌ها در منطقه‌ی درگیری هستند. یکی از این اعتراضات پس از قتل سرباز آرتور عجمیان در شرایطی نامعلوم در واحد نظامی محل خدمت او به تاریخ ٢ دسامبر ٢٠١٩ رخ داد. در آن زمان پدر و مادر عجمیان و همچنین دیگر سربازانی که در زمان‌های مختلف کشته شده بودند، سعی کردند وارد پارلمان ارمنستان شوند تا توضیحاتی از نیکول پاشینیان در مورد مرگ کودکان جوانشان مطالبه کنند.
بر خلاف ارمنستان، اقلیت‌های قومی در آزربایجان محکم در اطراف دولت خود در امر جنگ او برای آزادسازی قره باغ ایستاده‌اند. آزربایجان هیچ ادعای ارضی نسبت به هیچ کشوری ندارد، و عملیات نظامی را برای آزادسازی سرزمین‌هایش از اشغال، و بازگرداندن تمامیت ارضی‌اش انجام می‌دهد. اما یزیدیان در حالیکه می‌دانند آینده‌ی روشنی در ارمنستان ندارند نمی‌خواهند برای نیکولا پاشینیان، و برای این کشور بجنگند. متاسفانه آن‌ها چاره‌ی دیگری ندارند و بلا استثناء همه‌ی آن‌ها به خط جبهه فرستاده می‌شوند. امروز مسئولیت یزیدیان کشته شده در قره باغ و همچنین جوانان ارمنی تنها با رهبری نظامی و سیاسی ارمنی است.
بیش از ٣٠ سال است که ایروان مبالغ زیادی از پول برای پروژه‌هایی بی معنی به منظور ایجاد اختلاف در میان مردمانی که در آزربایجان هم‌زیستی مسالمت‌آمیز دارند اختصاص می‌دهد. اما این‌ها همه بیهوده بوده‌اند و هیچ‌کدام از این تلاش‌های برای به جان هم انداختن مردمان ساکن در آزربایجان موفقیتی نداشته است. در آزربایجان بر خلاف سیاست تک‌تیپی ارمنستان، نماینده‌گان مردمان مختلف همواره و تا به امروز در فضای مهربانی، برابری و مدارا زنده‌گی کرده‌اند و می‌کنند. دولت ارمنستان چه زمانی شکست مفتحضانه‌ی «سیاست» خود را خواهد پذیرفت و منابع خود را نه برای پروژه‌های بی معنی، بلکه برای حل مشکلات مردمان باقی‌مانده به تعداد محدود در ارمنستان هدایت خواهد کرد؟
منبع:
Езиды бьют тревогу: «Мы не хотим воевать за Армению
против Азербайджана!»
No comments:
Post a Comment