در حمايت و
عدم حمايت از مواضع برخي از مقامات و شخصيتهاي تورک
اصل کلي اين است:
بسته به شرايط خاص
هر منطقه در يک انتخابات مشخص مي‌توان از مواضع مثبت برخي مقامات رژيم بنيادگراي فارس
که در آن مقطع خاص مدافع منافع ملي مشخص و قابل تعريف خلق تورک باشند حمايت کرد. مانند
انتخاب قاضي‌پور در مقابله با توسعه‌طلبي کوردي و بعضي سياستهاي ضد تورکي رژيم و تلاش
گروههاي کورد براي ايجاد شناسنامه کوردي-کوردستاني براي اورميه ...
حمايت از مواضع
مثبت اينگونه افراد لازمه ی مصلحتگرائي سياسي و پايبندي به موازين اخلاقي (قدرداني از
مواضع مثبت آنها به موازات انتقاد از مواضع منفي آنها) است. اما به معني تائيد همه
مواضع سياسي و يا ايدئولوژيک ديگر آنها (بنيادگرائي شيعي، ذوب در ولايت، جنسيت‌زدگي،
فرهنگ سياسي مبتذل، ..) و نظام جمهوري اسلامي فارس و شيعي که اين اشخاص بدان
وابسته‌اند، و يا قهرمان‌سازي از اين مقامات نظام جمهوري اسلامي نيست و نبايد باشد.
دقيقا به دليل همان
منافع ملي خلق تورک است که بايد از عمال و نوکران بي‌هويت شده و به لحاظ سياسي-اقتصادي
فاسد مانند ضراب و زنجاني، که در عمر خود قدمي، آگاهانه و يا ناآگاهانه
در راه خلق تورک برنداشته‌اند، حمايت نکرد. برعکس، بايد اينگونه ذوب شدگان در هويت ايراني-فارسي
را قبل از ديگران و علنا و شديدا محکوم نمود و طرد کرد. اين رفتار نيز لازمه تقيد به
اصول اخلاقي و مصلحتگرائي سياسي است.
No comments:
Post a Comment