سِنْجه
بير طفلِ صغير، عقل و فطانتجه کبير؛ تختِ ايرانا جلوس ائتدی بو دم «احمدشاه»
مئهران
باهارلی
سلطان
احمدشاه قاجارین تخته اوتورماسی دولاییسییلا، «اتحاد اسلام حرکتی»نین باشچیلاریندان
و «تورک میللی موجادیلهسی»نین اؤنجو و معنوی آتالاریندان «تورکهمپورلو معلم
احمد فیضی افندی»نین (تبریزی سرابی،١٩١٠-١٨٤٢، ١٢٨٩-١٢٢١ گونهشایل)، سؤیلهدییی تورکجه
قوشوق:
(شعر
تورکی سروده شده توسط «تورکهمپورلو معلم احمد فیضی افندی تبریزی سرابی»،
١٩١٠-١٨٤٢، از رهبران «حرکت اتحاد اسلام» و از پیشگامان و پدران معنوی «مجادلهی
ملی تورک»، به مناسبت جلوس سلطان احمدشاه قاجار بر تخت سلطنت ایران):
سِنْجه بیر طفلِ صغیر، عقل و فطانتجه کبیر
شهِ احرارِ زمان، خسرویِ کیوانْ درگاه
پدرِ اخبثینین خُبثونو پاک ائتمهک ایچین
تختِ ایرانا جلوس ائتدی بو دم «احمدشاه»
مظهرِ نفرتِ مخلوق اولان والدینین
مسلکیندهن اوماریز کیم ائدهرهک استکراه
لطف و رافتله اهالیسینی ائیلهر خشنود
هم اولور کندینه توفیقِ الهی همراه
عرفا گرچه دئمیش « الْوَلَدُ صِنْوُ أَبِيهِ »[1]
حُسن حالی بو سؤزو نقض ائدهر ان شااه[2]
*
یاییملانان قوشوقدا نئچه یازیم یانلیشلیغینا یول وئریلدییی اوچون، قزئته اونو بیر
سونراکی ساییدا آشاغیداکی آچیقلاما ایله بیرلیکده یئنیدهن یاییملامیشدیر.
اعتذار: شاعرِ محترم معلّم فیضي افهندی حضرتلهرینین شاهِ ایران
احمدشاه حضرتلهری حقّینده انشاد ائیلهمیش اولدوقلاری منظومهنین طبعینده بعض
مرتب سهولهری وقوعا گلمیش اولدوغو مع الاسف گؤرمهکله، تکرار نشرینی آرزو ائیلهدیک.
No comments:
Post a Comment