حامد تالپران: ناکارآمدی، ناقص و عقیم و غیر واقعی بودن آذربایجانگرایی
صرف
قبولاندن و القای «هویت آزربایجانی» به مردمی که «تورک» بودن خود را بیهیچ
شک و تردیدی قبول دارند، بیمورد و نادرست است. مقدس شمردن آزربایجانی شدن، آن را به سرنوشت پان ایرانیسم گرفتار خواهد ساخت.
این
صداها را بشنویم
حامد
تالپران- از دهستان تورک دلبران (تالپیران)، بخش مرکزی شهرستان قروه (قوروا) - تورکایلی
(قرار داده شده در استان فعلی کوردستان)
این
نویسنده، «هویت آزربایجانی به عنوان یک هویت قومی – ملی» را رد کرده است. در بارهی
«هویت آزربایجانی به عنوان یک هویت جوغرافیایی» هم میگوید آن هم باید به صورت یک
تاکتیک و مصلحت مطرح شود و نه واقعیت و امری مقدس و یا همیشهگی .....
ناکارآمدی، ناقص و عقیم و غیر واقعی بودن آذربایجانگرایی صرف
By Hamed Talperan
ناکار
آمدی، ناقص و عقیم و غیر واقعی بودن آذربایجانگرایی صرف برای من و امثال من که خارج
از محدودهی آزربایجان (استان) قرار داریم محسوستر است. چرا که قبولاندن و القای
«هویت آزربایجانی» به مردمی که «تورک» بودن خود را بیهیچ شک و تردیدی قبول دارند،
بیمورد و حتی میشود گفت دشوار و سخت است .
بیمورد،
چرا که این مردم در دوران اوج حملات «آذریسازی» و در واکنش به آن «خود آذریانگاری»
مردم تبریز و اورمیه و..... ، تورک بودند و تورک ماندند و کمتر ویا هیچ وقت آذری نامیده
نشدند و تمام بار ضد ارزشی تورک بودن در آن دوران را به دوش کشیدند و به قول معروف
«تورک بودند وقتی تورک بودن مود نبود».
سخت
و دشوار است، چرا که خوشبختانه و یا بدبختانه ما با عموم مردمی طرف هستیم که در قبال
اطلاعرسانی غیر رسمی و رو در رو بسیار ریزبین و مستندطلب هستند و واقعیت امر این است
که اسنادی که نشان دهند همدان و اراک و قوروه و سونقور و.... زمانی جزء آزربایجان بودهاند،
بیشتر از اسناد رد این موضوع نیست .
گذشته
از اینها، این روزها شاهد فروپاشی اندیشهی پانایرانیستی هستیم که دلایل آن میتواند
برای نخبهگان تورک تجربهی خوبی باشد. به نظر من مشکل اصلی این نوع اندیشهها این
است که در برابر افزایش آگاهی مردمی که بهر نحو شامل اهدافش میشوند بسیار ضعیف و شکننده
هستند. چرا که مروجان این دست اندیشهها بنا را به تحلیل و روایت رویدادها به شکل گزیده
و مطلوب خود گذاشتهاند، که البته به نظر میآید آنها چارهای جز این نداشتهاند .
این
که همه شهرهای تورکنشین به صورت نمادین جزء آزربایجان باشند به عنوان یک تاکتیک ایرادی
ندارد و این نشانهی اتحاد و همبستهگی ماست. اما اگر تلاش شود برای آن مفهومی ازلی
و ابدی جفت و جور کرد، نه راه درستی است و نه به این راحتیها مورد قبول واقع خواهد
شد . باید طوری عمل شود که به سرنوشت پانایرانیسم گرفتار نشد و آزربایجانی شدن، مصلحتی
برای آینده باشد نه واقعیتی همیشهگی و مقدس.
No comments:
Post a Comment