İran Meşrutiyet Devriminde Türk Milletinin Yenilgisi
ve Tebriz Azerbaycan Encümeninin hataları ve İhanetleri
The Defeat of the Turkish Nation in the Constitutional
Revolution of Iran, and the Mistakes and Betrayals of the Tabriz Azerbaijan
Association
MÉHRAN BAHARLI
«سؤزوموز، مئهران باهارلی‌نین
یازقالاری توپلوسو» پیتییی، بیرینجی جیلدده‌ن
“Sözümüz, Méhran
Baharlının yazqalar toplusu” pitiyinden, cild I
از کتاب « سؤزوموز، مجموعه مقالات مئهران باهارلی» - جلد اول
mehranbahari1@yahoo.com
https://independent.academia.edu/MBaharli
https://sozumuz1.blogspot.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=61579230999069
خلاصه
در
اسناد «انجمن‌های آزربایجان» تبریز و تهران، کلمه‌ای در باره‌ی «ملّت تورک» و «وطن
تورک» (تورک‌ایلی) نیست؛ همه جا سخن از «ملّت با حمّیت و با غیرت ایران»، «وطن
عزیز ایران»، «خون ایرانی» و «غیرت و معرفت ایرانیت» و .... است. اگر امروز در قرن
بیست و یکم در ایران، ملّت تورک به عنوان ملّتی بی‌زبان و بی‌دولت زنده‌گی می‌کند،
در حادث شدن این وضعیت فاجعه‌آمیز، اشتباهات و خبط و خیانت‌هائی که رهبران و
بزرگان او در قرن گذشته مرتکب آنها شده‌اند سهم بزرگی داشته‌اند. انقلاب مشروطه
ایران یکی از مهم‌ترین این خیانت‌ها است. انجمن‌های آزربایجان دوره‌ی مشروطیت در
تهران و تبریز و نخبه‌گان و روشن‌فکرانی که سردم‌دار آنها بودند، دارای مسئولیت و
گناهی تاریخی در بی‌زبان و بی‌دولت کردن ملّت تورک، ایجاد سنّت خوار شمردن هویت ملّی
تورک و زبان تورکی، تلقّی زبان فارسی به عنوان زبان ملّی و برتر، و طراحی و آغاز
سیاست نسل‌کشی زبانی و ملی تورک در تاریخ اخیر ایران می‌باشند. حرکت مشروطه‌ی
ایران و رکن آن جنبش مشروطیت در تورک‌ایلی، یک «حرکت ملّی ایرانی»، یعنی یک جنبش
سیاسی «ملّت ایران با زبان ملی فارسی» است، نه یک جنبش سیاسی و ملی «ملّت
تورک». قهرمانان ملّی حرکت مشروطه نیز «قهرمانان ملّی ملّت ایران با زبان ملی
فارسی» هستند، نه قهرمانان ملّی «ملّت تورک». حرکت مشروطه و رهبران آن (عمدتاً
مانقورت‌ها و گؤزقامان‌های تورک موسوم به آزادی‌خواهان، مجاهدین و دموکرات‌های
تبریزی و آزربایجانی)، باعث شدند که زبان فارسی به تنها زبان رسمی کشور تبدیل شود،
زبان تورکی موقعیت رسمیت دوفاکتوی خود را از دست داده و از همه‌ی عرصه‌های دولتی،
آموزشی و مطبوعاتی طرد گردد. در حالی که در آن زمان در ایران کسانی که زبان مادری‌شان
فارسی بود بین ٥ تا ١٠ درصد اهالی و کسانی که زبان مادری‌شان تورکی بود بین ٤٠ تا
٥٠ درصد جمعیت ایران بود. حرکت مشروطه‌ی ایران، مخصوصاً از زاویه‌ی نتایجی که به بار
آورد، تماماً بر علیه ملّت تورک و وطن تورک (تورک‌ایلی) و دیگر مناطق ملی تورک، یک
حرکت غیر ملّی و ضد ملّی است. حرکت مشروطیت ایران، برای ملّت تورک و سرزمین تورک‌ایلی
و دیگر مناطق ملی تورک یک موفقیت نیست، بلکه سنگین‌ترین شکست و در هم شکننده‌ترین
ضربه‌ای است که آنها در قرون اخیر متحمل شده‌اند. تاریخ‌نگاری آزربایجانی و
آزربایجان‌گرایان که حرکت ضد تورک مشروطیت ایران را به عنوان حرکتی ملی تقدیم کرده
و می‌کنند، دوچار خیانت به ملت تورک شده و می‌شوند.
Özet
Tebriz ve Tahrandaki "Azerbaycan
Encümenleri"nin belgelerinde "Türk milleti" veya "Türk
vatanı" (Türkili) ifadelerinden tek bir söz bile edilmiyor. Bunun yerine,
sürekli olarak "ateşli ve gayretli İran milleti", " aziz İran vatanı",
"İran kanı" ve "İranlı olmanın onuru ve bilgeliği"nden söz
ediliyor. 21. yüzyılda İran'daki Türk milleti dilsiz ve devletsiz yaşıyorsa, bu
büyük ölçüde geçen yüzyıldaki liderlerinin hatalarından, gafletlerinden ve
ihanetlerinden kaynaklanmaktadır. İran
Meşrutiyet Devrimi, bu ihanetlerin en önemlilerinden biri olarak öne
çıkmaktadır. Meşrutiyet döneminde Tahran ve Tebriz'de faaliyet gösteren
Azerbaycan Encümenleri ve onların elit ve aydın liderleri, Türk milletini
vatansız bırakmaktan ve dil haklarından mahrum bırakmaktan dolayı tarihi bir
sorumluluk ve suçluluğa sahiptirler. Onlar Türklerin ulusal kimliğini ve
Türkçeyi aşağılama geleneğini oluşturup, Farsçayı ulusal ve üstün dil olarak
yüceltmişlerdir. Ayrıca, İran'ın yakın tarihinde Türklere yönelik dilsel ve
ulusal soykırımı planlayıp uygulamışlardır.
İran'daki anayasa hareketi ve onun temel
direği olan Türkilide Meşrutiyet Hareketi, bir "İran milli hareketi"dir.
Bu siyasi hareket, "Türk milletinin" siyasi ve milli bir hareketi değildir,
"ulusal dili Farsça olan" "İran milletine" aittir.
Meşrutiyet hareketinin kahramanları da "Türk milletinin" milli
kahramanları değil, "ulusal dili Farsça olan" "İran milletinin
milli kahramanları"dır. Meşrutiyet Hareketi ve önderleri, başta Özgürlük
Savaşçıları, Mücahitler, Tebrizli ve Azerbaycan Demokratları olarak bilinen
Türk Mankurtlar ve Gözkamanlar, Farsçanın ülkenin tek resmi dili haline
gelmesine, Türkçenin fiili resmi statüsünü kaybetmesine ve tüm devlet, eğitim
ve basın alanlarından dışlanmasına neden oldular. Oysa o dönemde İran'da ana
dili Farsça olanlar nüfusun yüzde 5 ila 10'unu, ana dili Türkçe olanlar ise
İran nüfusunun yüzde 40 ila 50'sini oluşturuyordu.
İran'daki meşrutiyet hareketi, özellikle
ortaya koyduğu sonuçlar göz önüne alındığında, Türk milletine ve Türk vatanına
karşı olan bir harekettir. Bu hareket, Türk milleti ve Türk vatanı için bir
başarı değil, bilakis son yüzyıllardaki en büyük yenilgi ve yıkıcı darbedir.
Türk karşıtı İran meşrutiyet hareketini milli bir dava olarak yanlış tanıtan ve
tanıtmaya devam eden Azerbaycan tarihçiliği ile Azerbaycancılar, Türk milletine
ihanet etmişlerdir ve etmeye devam etmektedirler.
Abstract
In
the documents of the "Azerbaijan Associations" of Tebriz and Tehran,
there is not a single mention of the "Turkish nation" or
"Turkish homeland" (Turkili). Instead, there is consistent reference
to the " fervent and zealous Iranian nation ", the "dear
homeland of Iran", "Iranian blood", and "the honor and wisdom
of being Iranian". If in the 21st century, the
Turkish nation in Iran lives without a language and state, it is largely due to
the mistakes, blunders, and betrayals committed by its leaders in the past
century. The Iranian Constitutional Revolution stands out as one of the most significant
of these betrayals. During the constitutional period in Tehran and Tebriz,
The Azerbaijan associations and their elite and intellectual leaders, bear historical
responsibility and guilt for rendering the Turkish nation stateless and depriving
them of their language rights. They established a tradition of degrading the
national identity of the Turks and the Turkish language, while elevating the
Persian language as the national and superior language. Additionally, they orchestrated
and implemented the linguistic and national genocide of the Turks in Iran’s recent
history. The constitutional
movement in Iran and its pillar, the constitutional movement in Turkili, is an Iranian
national movement. This political movement belongs to the Iranian nation, with Persian
as its national language, rather than being a political and national movement
of the Turkish nation. The heroes of the constitutional movement are also considered
national heroes of the Iranian nation, with Persian as their national language,
not national heroes of the Turkish nation. The Constitutional Movement and its
leaders, primarily the Turkish Mankurts and Gözkamans, who were known as the
Freedom Fighters, Mujahideen, and Tabrizi and Azerbaijani Democrats, caused the
Persian language to become the sole official language of the country, the
Turkish language to lose its de facto official status and be excluded from all
government, educational, and press spheres. While at that time, those
whose native language was Persian in Iran made up between 5 and 10 percent of
the population, and those whose native language was Turkish accounted for
between 40 and 50 percent of the Iranian population. The constitutional
movement in Iran, especially considering the outcomes it yielded, is an antinational
and unpatriotic movement against the Turkish nation and Turkish homeland. This
movement is not a success for the Turkish nation and the Turkish homeland, but
rather their most significant defeat and devastating blow in recent centuries. Azerbaijani historiography and Azerbaijanists who have
misrepresented and continue to misrepresent the Iranian anti-Turkish constitutionalism
movement as a national cause, have betrayed and continue to betray the Turkish
nation.
