Tuesday, April 4, 2017

تکلم به لهجه‌ی اجنبی تورکی اکیداً ممنوع است. با زبان شیرین فارسی صحبت کنید!


تکلم به لهجه‌ی اجنبی تورکی اکیداً ممنوع است.

با زبان شیرین فارسی صحبت کنید!

 

مئهران باهارلی


در کتاب «مرگ هست و بازگشت نیست»، به قلم ایرج اخگر (چاپ سال ۱۳۲۹ تهران، صص ۱۶۲- ۱۶۴) اشاراتی به ممنوع ساختن زبان تورکی در مدارس خوی و این که کودکان تورک کلمه‌ای فارسی نمی‌دانسته‌اند شده است. این اشارات از جنبه‌ی مستندسازی سیاست نسل‌کشی زبانی تورکی و روش‌های اجرای این سیاست توسط دولت ایران در سال ۱۳۲۸ یعنی سه سال بعد از سقوط حکومت ملی آزربایجان حائز اهمیت بسیار است. در زیر بخش مربوط به ممنوعیت زبان تورکی در مدارس که در کتاب تحت عنوان «پاسخ به طرف‌داران لهجه‌ی تورکی» داده شده را نقل و سپس به چند نکته اشاره کرده‌ام. 


پاسخ به طرف‌داران لهجه‌ی ترکی

به قلم ایرج اخگر (از کتاب «مرگ هست و بازگشت نیست»، چاپ سال ۱۳۲۹ تهران، صص۱۶۲- ۱۶۴)

آقای [نصرت الله] اکبر فرمان‌دار خوی جوائزی برای دانش‌آموزان کلاس اول دبستان هدایت- که در مدت شش ماه خواندن و نوشتن فارسی را به سهولت فراگرفته بودند- تهیه کرده، قصد رفتن به آن دبستان و توزیع جوائز را داشتند. نگارنده [ایرج اخگر] از فرصت استفاده نموده، به اتفاق ایشان و آقای رئیس فرهنگ [عبدالکریم صدقیانی] به آنجا رفتیم.

آقای فیروزبخت آموزگار کلاس اول موفق شده بود در مدت ۶ ماه ۵۳ نفر از دانش‌آموزان خود را - که حتی یک کلمه فارسی نمی‌دانستند - به خوبی و سهولت خواندن و نوشتن و صحبت کردن فارسی بیاموزد.

پس از آنکه آقای فرمان‌دار از مجتبی بیات چرسی دانش‌آموز کلاس اول سوالاتی راجع به دروس او نمودند و [وی] به سرعت تمام پاسخ داد، نگارنده از او پرسیدم: «چه چیز را دوست می‌داری، و بیش از همه به که احترام می‌گذاری؟» این طفل یتیم سرش را بلند کرده و در حالیکه اشک در چشم‌هایش حلقه زده بود، با صدائی که از فرط احساسات می‌لرزید گفت: «من پرچم مقدس سه رنگ ایران را بیش از هر چیز دوست می‌دارم. و به شاهنشاه ایران، اعلی‌حضرت محمدرضاشاه پهلوی بیشتر از همه کس احترام می‌گذارم».

این جملات مهیج به اندازه‌ای ساده و عاری از تکلف و معصومانه ادا شد که بغض در گلوی ما پیچیده، بزحمت از گریستن خودداری کردیم. این پاسخ محکم که از شاه‌دوستی و میهن‌پرستی اهالی آذربایجان سرچشمه می‌گرفت و همچنین ملاحظه و مشاهده‌ی دانش‌آموزان کوچکی که به راحتی و آسانی به فارسی تکلم کرده دروس خود را آموخته بودند، به منزله‌ی مشت محکمی بر دهان بیگانه‌پرستان و آن‌ها که معتقد بودند آذربایجانی جز به تورکی نمی‌تواند چیزی فراگیرد به شمار می‌رفت.

به دیوار تمام کلاس‌ها این اشعار الصاق شده بود: «تکلم به زبان اجنبی تورکی اکیداً ممنوع است. با لهجه‌ی شیرین فارسی صحبت کنید!».

پس از آنکه آقای فرمان‌دار جوائزی را که تهیه کرده بودند توزیع نمودند، دبستان هدایت را ترک کردیم. از آن تاریخ تاکنون همواره قیافه‌ی باز و چهره‌ی معصومانه‌ی مجتبی بیات چرسی در نظر نگارنده مجسم بوده، دلیل بارزی است که اگر آذربایجانی مربی و مشوق لایقی داشته باشد، بهترین نمونه‌ی یک فرد ایرانی شاه‌دوست و میهن‌پرست و هنرمند به شمار خواهد رفت.


چند نکته:

۱-بنا به مولف در سال ۱۳۲۸ در مدارس خوی، کودکان تورک «حتی یک کلمه فارسی نمی‌دانستند». این اعترافی صریح به این واقعیت است که زبان فارسی یک «زبان تحمیلی» و بیگانه برای ملت تورک است. هرچند بسیاری از نخبه‌گان تورک، تا دوره‌ی مشروطیت داوطلبانه زبان فارسی را به عنوان یک زبان ادبی، پرستیژ و یا رابط یاد می‌گرفتند، اما توده‌ی تورک قبل و بعد از دوره‌ی مشروطیت هرگز علاقه‌ای به زبان فارسی از خود نشان نمی‌داد و تلاشی برای یاد گرفتن آن هم نمی‌کرد. گسترش زبان فارسی در میان توده‌ی تورک در آزربایجان و دیگر نواحی تورک‌ایلی و حتی دیگر مناطق تورک‌نشین (کانتون‌های تورک) در سرتاسر ایران، امری جدید و مربوط به دهه‌های اخیر بوده، صرفاً معلول تحمیل سیستماتیک زبان فارسی و میوه‌ی سیاست ۱۳۰ ساله و یا پنج نسله‌ی نسل‌کشی زبانی ملت تورک در ایران توسط دولت است. 

۲- مولف در اثر خود بعضی از روش‌های مستقیم و غیر مستقیم نسل‌کشی زبانی تورکی توسط دولت ایران را ذکر کرده است.

الف-روش‌های مستقیم از قبیل: 

-ممنوعیت تعلیم و تعلم و تحصیل به زبان تورکی،

-ممنوعیت تکلم دانش‌آموزان با یک‌دیگر و با معلمین و مسئولین مدرسه به زبان تورکی،

-نصب اعلامیه‌ها بر دیوارهای کلاس‌ها مبنی بر ممنوعیت اکید تکلم به زبان تورکی

اجباری بودن تکلم به زبان فارسی،

-پاداش و جایزه دادن به خواندن و نوشتن و صحبت کردن به فارسی

-حمله‌ی فیزیکی به (مشت محکم بر دهان) کسانی که مدافع آموزش به زبان تورکی‌اند

ب-روش‌های غیر مستقیم از طریق ایجاد فشار روانی و مغزشوئی کودکان تورک:

-معادل ساختن تکلم به زبان تورکی با بیگانه‌پرستی،

-معادل ساختن صحبت به فارسی با ایرانی بودن و میهن‌پرستی و هنرمندی

-«شیرین» و «زبان» نامیدن فارسی

-«اجنبی» و «لهجه» خواندن تورکی

۳- کل کتاب اخگر، از موضع آزربایجان‌گرایی پان‌ایرانیستی نوشته شده است. از جمله مولف از مردم ما به صورت «آزربایجانی» یاد می‌کند. در اینجا آزربایجانی، هویت قومی ایجاد شده بر اساس جوغرافیا در دوره‌ی مشروطیت با سه عمل‌کرد اساسی زیر است: نفی نام و هویت ملی تورک، نفی یگانه‌گی ملی تورک‌زبان‌های ساکن در ایران (همه‌ی اوغوزهای غربی) و نفی وطن تورک بودن کل منطقه‌ی تورک‌نشین در شمال غرب ایران و یا تورک‌ایلی (آزربایجان‌گرایی پان‌ایرانیستی). آزربایجان برای جریان مشروطه‌طلب ایران‌گرا و فارس‌محور، هرگز یک هویت ملی نبود، بلکه صرفاً نام یک منطقه‌ی جوغرافیایی در ایران و یک هویت جوغرافیایی در قلمروی «وطن ایران» بود. مردم ساکن در آن هم، از تورک و کورد و تالش و تات و ...، همه بخشی از «ملت ایران» بودند. این همان آزربایجانی است که در ادبیات مشروطه‌طلبان از جمله ستارخان، دموکرات‌های آزربایجانی دوره‌ی مشروطه و سال‌های جنگ جهانی اول، فرقه‌ی دموکرات آزربایجان خیابانی و چپ‌های تورک ایرانی (حزب عدالت، ارانی، پیشه‌وری ...) هم مشاهده می‌شود. 

۴-مولف در اثر خود نام زبانمان را «تورکی» ذکر می‌کند. و این در حالی است که سه سال قبل از آن، حکومت ملی آزربایجان به تبعیت از سیاست‌های ضد تورکی دولت روسیه‌ی شوروی استالینیست، در راستای مهندسی ملی استعماری آفرینش ملت آزربایجان، برای تعویض نام «زبان تورکی» به «زبان آزربایجانی» (و بعضاً «آزری») تلاش می‌نمود. به عبارت دیگر، در تاریخ نگارش این کتاب، دولت ایران، پان‌ایرانیسم و آزربایجان‌گرایی پان‌ایرانیستی هنوز به ارزش و عمل‌کرد تورک‌ستیزانه‌ی تغییر نام زبان تورکی از سوی روسیه‌ی استالین و آزربایجان‌گرایان استالینیست به آزربایجانی و آزری پی نبرده بود و زبان ما را هم‌چنان تورکی می‌نامید. این وضعیت پس از مدتی تغییر کرد و دسته‌ی اخیر نیز با الهام از سیاست‌های ضد تورکی روسیه و آزربایجان‌گرایان استالینیست، شروع به نامیدن زبان تورکی به صورت‌های زبان تورکی آزری، تورکی آزربایجانی، تورکی ایرانی، آزربایجانی، آزری، و .... کرد.

۵-مولف همه جا نام آزربایجان را طبق سنت پان‌ایرانیستی و به منظور تاکید بر ریشه و مفهوم و تاریخ ایرانی- ایرانیک - آریایی نام آزربایجان، با « ذ » و به صورت «آذربایجان» نوشته است. در حال حاضر «آذربایجان‌نویسی» یکی دیگر از وجوه مشترک متعدد جریانات پان‌ایرانیستی، آزربایجان‌گرایی پان‌ایرانیستی و آزربایجان‌گرایی استالینیستی است.

۶-مولف به هنگام اشاره به کسانی که تورکی را زبان آزربایجان می‌دانند از اصطلاح فارسی «مشت محکم بر دهان بیگانه‌پرستان» استفاده می‌کند. کاربرد این اصطلاح در اینجا صرفاً یک استعاره‌ی زبانی و مجاز ادبی نیست. بلکه بیان یک اولگوی فرهنگی و رفتار اجتماعی به کرات تجربه شده است: قومیت‌گرایان فارس و پان‌ایرانیسم و دولت تحت کونترول آن‌ها، برای سرکوب و امحاء زبان و فرهنگ و ملت تورک در ایران، و تحمیل زبان و فرهنگ فارس بر وی و نسل‌کشی و فارس‌سازی او، از حمله‌ی فیزیکی و تهاجم و اِعمال خشونت و خون‌ریزی باکی ندارد. به واقع در بندهای دیگری از همین کتاب، مولف نمونه‌هایی از «مشت محکم فارسی بر دهان» مدافعین زبان تورکی و حقوق ملت تورک را داده است. به عنوان نمونه در صفحه‌ی ۱۷۰ از «بریدن سر سه نفر و به قتل رسانیدن چندین نفر دیگر با سیلی و چوپ و اعدام خیابانی هر کس که می‌یافتند ...» توسط اوباش پان‌ایرانیست سخن می‌گوید: «صبح ۲۲ آذر چند نفر از معتمدین و میهن‌پرستان به شهربانی حمله کرده آنجا را تصرف، ۲۱ نفر از مهاجرین بی‌وطن بیگانه‌پرست را دست‌گیر کرده، چون از مظالم آن‌ها دل پرخونی داشتند سه نفر را سربریده، بقیه را با سیلی و چوپ کشتند و هر کجا از اعضای فرقه می‌یافتند به قتل رسانده یا دست‌گیر می‌کردند...»

 

لینک دانلود کتاب مرگ است و بازگشت نیست

http://ketabnak.com/book/74750/%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D9%87%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DA%AF%D8%B4%D8%AA-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA

مواضع غير ملی و ضد تورک دموکراتهای آزربايجان:

تبریز مرکز جنبش ملیت‌گرایی ایرانی بوده است
کتاب درسی مشروطیت: بعد از این تورکی حرف نزنیم. اگر او تورکی حرف زد جواب ندهیم
٩٨مین سالگرد تاسیس مدرسه‌ی تورک خیر یوردو (صلاحیه) اورمیه و ١٠٧مین سالگرد مدرسه‌ی تورک بالو و یادی از حاجی میرزا فضل الله مجتهد اورمولو
همدان می‌خواست تورکی، زبان رابط بین المللی جهان اسلام شود
نیروهای عثمانی و آزادسازی زبان تورکی در تورک‌ایلی –آزربایجان اتنیک و ایران
موضع منفی خیابانی نسبت به زبان تورکی  به ادعای عبدالله بهرامی
دستور موکد خيابانی برای تحميل زبان فارسی به کودکان تورک و تنبيه آنان به جرم تورکی‌گويی به روايت ناصح ناطق
از خیانتهای آزربایجان‌گرایان: ممنوع کردن تورکی توسط دموکراتهای آزربایجان
از خیانتهای آزربایجان‌گرایان: فیوضات و طراحی نسل کشی ملی و زبانی تورکی در ایران
مبارزه‌ی قهرآمیز و زدوخورد فیزیکی دموکراتهای آزربایجان با تورک‌گرایان و قائلین به عدم مرکزیت (فدرالیستها، آزادی‌خواهان و ملیون واقعی)
کومیته‌ی تروریستی خیابانی- دموکراتهای آزربایجان
اخلالگری‌ها و سابوتاژهای دموکراتهای آزربایجان در تبریز بر علیه نیروهای متحد تورک بومی-عثمانی
خیانت عده‌ای از دموکراتهای آزربایجان و اشغال اورمیه توسط سیمیتقو
از خیانتهای آزربایجان‌گرایان مشروطه‌طلب و دموکراتهای آزربایجان:  برآمدن رضاشاه

تحميل زبان فارسی به تورکها:

دستور مظفرالدین شاه قاجار برای تدریس زبان تورکی در مدارس آزربایجان و اعتناء بایسته به تعلم آن
اسناد دولتی در باره‌ی منسوخ کردن زبان تورکی و فارس‌سازی اجباری تورکها توسط مدارس فارسی‌زبان بنا به گزارشات رسمی سالهای ١٣٠٤-١٣٠١
زدن افسار الاغ به سر کودکان تورک و بستنشان به آخور تا مثل آدم به فارسی حرف بزنند
تکلم به لهجه‌ی اجنبی تورکی اکیداً ممنوع است. با زبان شیرین فارسی صحبت کنید!
یک سند تاریخی: تحمیل زبان فارسی به شاگردان تورک با توبیخ و اخطار و قدغن نمودن تورکی حرف زدن در مدارس
خانم معلم و صندوق جریمه‌ی تکلم به زبان تورکی
جلوگیری از جار زدن به زبان تورکی در مدارس شهر بین (بن)، استان چهارمحال بختیاری - ایران مرکزی
قومیتگرائی افراطی فارسی و مراسم کتاب‌سوزی ٢٦ آذر سال ١٣٢٥ در آزربایجان
رابینو: روستائیان همدان تورک‌اند و کلمه‌ای فارسی نمی‌دانند.
دانش‌آموزان تورک کوریجان- کبود راهنگ- همدان اصلاً زبان فارسی نمی‌دانند
بخشنامه‌ی اداره‌ی فرهنگ آزربایجان برای رایج ساختن نام و هویت قومی آذری و آذربایجانی به جای تورک

نسل‌کشی زبانی تورکی در ايران:

مورد ایران: نژادپرستی زبانی، نسل‌کُشی زبانی و زبان‌کُشی دولتی
سیاست انکار و سرکوب هویت و ملت تورک ورشکست شده است
هویت‌پروری و برابری‌خواهی ملی تورک، مبارزه‌ای علیه نژادپرستی، نئوفاشیسم و نئوکولونیالیسم
ناسیونالیستهای افراطی فارس و پان‌ایرانیستها، از چپ و راست و بنیادگرا و ... نازیستهای ایران و خاورمیانه‌اند.
کانون مبارزه با نژادپرستی و تورک‌ستیزی در ایران
نه‌‌ای به آن چشمهای مهربان و پر امید
آقای آیت الله، شما چرا تورکی یاد نگرفته‌اید؟!
اشکالات اصل ١٥ قانون اساسی و مسئله‌ی خط و زبان تورکی
تحریم مدارس فارسی در یک روز و یا یک ساعت مشخص در سراسر ایران
بهار تورکی‌زبانان ایران
مصوبه‌ی حکومت احمدی‌نژاد در باره‌ی تدریس اختیاری دو واحد درسی اختیاری زبان و ادبیات تورکی در دانشگاهها
يکی بر سر شاخ، بن می‌بريدو يا يونسی دستيار رئيس جمهور و بطحايي وزير آموزش و پرورش، نفوذی موساد و سيا هستند

ضرورت رسميت يافتن زبان تورکی

تورکی‌خوانی و تورکی‌نویسی و رسمیت زبان تورکی، ضرورت مودرنیته و مدنی و معاصر شدن مردمان ایران است
همه‌ی زبانهای رایج در ایران، بلا استثناء می‌باید رسمی شوند
رفع بعضی از شبهات در باره‌ی رسمیت زبان تورکی
باز هم معضل رسمیت زبان تورکی
دهکده‌ی جهانی و زبان فارسی
رسمی بودن انحصاری زبان فارسی در تضاد با حقوق بشر، دموکراسی و مودرنیته
افول ستاره‌ی زبان فارسی به عنوان زبان رابط. فارسی می‌باید به مرزهای طبیعی خود عقب‌نشینی کند
عقبگرد به سنگر ملی، مشترک و سراسری
اعلامیه جهانی حقوق زبانی  Universal Declaration of Linguistic Rights
در دفاع از تاتها، تالشها، گیلکها و حقوق و زبانشان
مطالبات بنیادین مردم تورک در سراسر ایران (فارغ از استان، لهجه، مذهب و گرایشات سیاسی)

No comments:

Post a Comment