فروپاشی مولفه‌ی «هلال شیعی»ی «مینی‌امپریالیسم فارسی»

 فروپاشی مولفه‌ی «هلال شیعی»ی «مینی‌امپریالیسم فارسی»

ملت فارس یکی از ملل ساکن در ایران، و به ‌اعتبار جمعیتی دومین گروه ‌ملی این کشور پس از ملت تورک است. اما با حمایت غرب صلیبی – بریتانیا از آغاز قرن بیستم (در نتیجه‌ی انقلاب پان‌ایرانیستی و ضد تورک مشروطیت، کودتای رضا خان، تاسیس سلسله‌ی پهلوی) حاکمیت غصبی و انحصاری خود را بر این کشور کثیرالمله‌ برقرار کرده‌ است. «پادشاهی پهلوی» یک دولت پان‌ایرانیست نیمه‌سکولار با «تیپولوژی ملی فارس» بود. (رضا شاه ‌اصلاً تورک قفقازی، مادر  محمدرضا شاه‌ یک تورک قفقازی و پدرش اصلاً تورک قفقازی بود، و ولی‌عهدش رضا پهلوی ‌پدرش اصلاً تورک قفقازی و مادرش نیمه‌تورک تبریزی است. همسر او هم یاسمن پهلوی یک تورک از شهر زنجان است. با این وصف خاندان پهلوی را به ‌اعتبار تبار تورکشان، می‌توان به صورت «مانقورت‌های تورک» طبقه‌بندی کرد). «جمهوری اسلامی ایران» هم یک دولت با تیپولوژی ملی فارس و پان‌ایرانیست، اما از نوع بنیادگرای شیعی امامی (دین ملی فارسی) است که ‌دوکترین ضد تورک و صلیبی ساخته‌ی صفوی را، پس از طرد شدن آن توسط دولت‌های تورکمان افشار و قاجار، بار دیگر به ‌عنوان سیاست راه‌بردی داخلی و منطقه‌ای خود پذیرفته ‌است.

دوکترین صفوی که در دوره‌ی حاکمیت سه ‌شاه‌ تورک‌ستیز آن سلسله ‌به ‌وجود آمد (شاه‌ اسماعیل اول، شاه ‌تهماسب اول، شاه‌ عباس اول) عبارت است از عمل کردن به عنوان مزدور و وکیل و نیروی نیابتی و ضربتی دولت‌های امپریالیستی اوروپایی – صلیبی غربی بر علیه ‌ملل تورک و عرب منطقه و مسلمان‌ها، دو پاره کردن جهان تورکیک و ایجاد سدی غیر قابل عبور میان شرق و غرب آن؛ اشغال قفقاز و بین النهرین و شامات و محاصره کردن تورکیه از شرق و جنوب؛ نسل‌کشی زبانی و ملی تورک‌ها و اعراب در داخل کشور؛ سرکوب خونین گروه‌های علوی (غلات شیعه)، زیدی، و سنّی و تغییر جبری مذهب این گروه‌ها به‌ «شیعه‌ی امامی» و یا «دین ملی فارسی» به‌ ضرب شمشیر در داخل کشور، اما فریب دادن معتقدین بی خبر و ساده‌لوح آن‌ها در خارج کشور، و سوء استفاده‌ از ایشان به ‌صورت ماشه‌ و ابزار برای تامین منافع امپریالیستی دولت‌های صلیبی و اوروپایی و هوس‌های مینی‌امپریالیستی فارسی. مقدس شمردن زبان فارسی، ارمنی‌پرستی افراطی و یهودستیزی فاناتیک سه خصلت عمده‌ی دیگر است که توسط کلیساهای ارمنی و صلیبیان اورپایی با دوکترین صفوی عجین شده‌اند.

در دهه‌های اخیر هسته‌ی اصلی نظام یعنی رهبر خامنه‌ای - بیت رهبری – سپاه ‌‌پاسداران – نماینده‌گان ولایت فقیه ‌‌– حوزه‌های علمیه‌‌ و روحانیون شیعی دولتی، دوچار توهم «امپراتوری پارسی» شده ‌و به اجرای تهاجمی «دوکترین صفوی» و ماجراجویی‌های مینی‌امپریالیستی فارسستانی در منطقه ‌پرداخته‌ بودند. «هلال شیعی»، «جهان پارسی»، «اتحاد آریایی‌» و «کلوب جهانی ضد تورک‌» مولفه‌های این ماجراجویی مینی‌امپریالیستی فارسستانی و توهم امپراتوری پارسی هستند. هدف جمهوری اسلامی ایران از این همه، تبدیل قلمروی بسیار وسیعی از چین و تاجیکستان و افغانستان تا جمهوری آزربایجان و ارمنستان و گورجستان، و از عراق و سوریه ‌و لبنان و یمن و فلسطین تا مرکز آناتولی و سواحل دریاهای مدیترانه و دریای سیاه ... به ‌حیات خلوت خود، بازسازی امپراتوری پرس و یا «ایران بزرگ» - «ایرانشهر» است.

هلال شیعی: دولت جمهوری اسلامی ایران ‌معتقد به‌ پان‌ایرانیسم مذهبی بر اساس شیعه‌ی امامی که‌ دین ملی فارسی است می‌باشد. به همین سبب سعی دارد شیعیان و علویان (غلات شیعه) منطقه را به ‌خود وابسته و تبدیل به ‌ماشه‌ و نیروی نیابتی خویش ‌کرده و یک «هلال شیعی» ایجاد کند. (حامیان رژیم «هلال شیعی» را «محور مقاومت»، به عربی «محور المقاومة»، «امپراتوری مقاومت»، «زنجیره‌ی مقاومت» هم می‌نامند). او در این هدف به‌ درجه‌ی معینی موفقیت کسب کرده است. چنان‌چه ‌توانسته رهبران شیعیان عراق و لبنان و افغانستان و پاکستان و بحرین و عربستان و تورکیه، تالش‌های جمهوری آزربایجان و ...، زیدی‌های یمن و نُصَیری‌های سوریه، قسمتی از علوی‌ها‌ و طیف‌هایی از اسلام‌گرایان سنی در تورکیه از خط میللی گؤروش، و بعضی از سازمان‌های بنیادگرای سنّی فلسطینی مانند «حماس» و «جهاد اسلامی» را به ‌قوای نیابتی خویش تبدیل، و دو کشور عراق و لبنان را به ‌حیات خلوت خود و در واقع قلمروی «امپراتوری پارسی‌»اش ضمیمه‌ کند.

در این استقامت دولت جمهوری اسلامی ایران از شیعیان منطقه گروه‌های شبه‌نظامی و یا تروریستی متعددی وابسته به نیروی قدس سپاه پاسداران تاسیس نموده است. مانند «حزب الله» از شیعیان لبنان، لشکر «فاطمیون» از شیعیان افغانستان، «زینبیون» از شیعیان پاکستان، «حشد شعبی» و «سپاه بدر» و گروه‌های شبه‌نظامی متعدد دیگر از شیعیان عراق، ... هم‌چنین توانسته مذهب قسمت مهمی از نُصَیری‌های سوریه، حتی قسمتی از سنّی‌های فلسطین و ... را به شیعه‌ی امامی و یا دین ملی فارسی تغییر دهد.

اما بزرگ‌ترین ناکامی دولت جمهوری اسلامی ایران در این عرصه، جمهوری آزربایجان است که ‌«هلال شیعی» فارسی نه‌توانسته در آن‌جا جای‌گاه مردمی گسترده پیدا کند. در نتیجه اقدامات جمهوری اسلامی ایران در جمهوری آزربایجان صرفاً به تاسیس گروه‌های تروریستی وابسته به سپاه قدس مانند «حسینیون» محدود مانده است. در داخل ایران نیز پایه‌ی هلال شیعی لنگ است. چرا که اکثر مردمان ایران، و در این میان قسمت قابل توجهی از ملت تورک ساکن در این کشور، نه تنها مخالف قطعی «هلال شیعی – محور مقاومت» هستند، بلکه گروه گروه و در ابعادی تاریخی از مذهب فارسی شیعه خارج می‌شوند.

جهان پارسی: دولت ایران که ‌معتقد به‌ پان‌ایرانیسم زبانی بر اساس فارسی تهرانی است سعی بسیار می‌کند که ‌فارسی تهرانی را در میان دری‌زبان‌ها و تاجیک‌زبان‌ها در افغانستان و جمهوری تاجیکستان، حتی تات‌های قفقاز رایج کرده ‌و یک جهان و جوغرافیای پارسی‌زبان متصل به ‌هم از مرزهای چین تا قفقاز مرکب از سه‌ کشور ایران و افغانستان و تاجیکستان ایجاد کند. هرچند مقاومت‌هایی محدود از طرف بعضی از دری‌زبان‌های افغانستان در مقابل فارسی تهرانی دیده می‌شود، با این همه دولت جمهوری اسلامی ایران در این زمینه‌ هم موفقیت نسبی به‌ دست آورده‌ و فارسی تهرانی به‌ سرعت در حال رواج در میان تاجیک‌ها، دری‌زبان‌ها، هزاره‌ها و قیزیل‌باش‌های افغانستان است. مخصوصاً هزاره‌ها و قیزیل‌باش‌های افغانستان علی رغم موغول‌تبار بودن اولی و تورک‌تبار بودن دومی، به سبب پذیرفتن مذهب شیعی فارسی و تغییر زبانشان به دری، از دیرباز و به سهولت قربانی و آلت دست حاکمیت فارس می‌شوند.

اتحاد آریایی: دولت جمهوری اسلامی ایران که‌ معتقد به ‌پان‌ایرانیسم نژادی و پست بودن نژادی تورک و عرب نیز است، تلاش دارد یک اتحاد بین گویا آریایی‌ها در منطقه‌ و جهان بر علیه ‌تورک‌ها و اعراب و مسلمانان، مرکب از سه‌ دایره‌ی تودرتوی داخلی، میانی و خارجی ایجاد کند. دائره‌ی داخلی این اتحاد آریایی را گروه‌های ایرانیک‌زبان داخل ایران و کشورهای هم‌سایه ‌مانند کوردها و زازاها (تورکیه) و تالش‌ها و تات‌ها (جمهوری آزربایجان) و فیلی‌ها (عراق)، ...، دائره‌ی میانی آن را کشورهای تورکوفوب (تورک‌هراس و تورک‌ستیز) مانند ارمنستان و یونان و روم‌های قبرس و صربستان ، و دایره‌ی خارجی آن را فرانسه‌ (کانون جهانی تورک‌ستیزی و ادامه‌دهنده‌ی سیاست‌های امپریالیستی و صلیبی دولت‌های اوروپایی در قرون وسطی)، هندوستان (به سبب مساله‌ی کشمیر) و حتی آلمان تشکیل می‌دهد.

«کلوب و اتحاد جهانی ضد تورک»: علاوه ‌بر سه پروژه‌ی فوق، دولت جمهوری اسلامی ایران در تلاش است که ‌یک «کلوب و اتحاد جهانی ضد تورک» با شرکت هر دولتی که‌ مساله‌ای با تورک‌ها دارد - مانند چین به ‌سبب مساله‌ی تورکستان شرقی، بعضی از کشورهای عربی به سبب خاطرات حاکمیت عوثمان‌لی و ترس از گرایشات اسلام‌گرایی اخوانی در بعضی حکام فعلی تورکیه، و یا روسیه به سبب ترس از استقلال جمهوری‌های خودمختار متعدد تورکیک در فدراسیون روسیه - ایجاد کند.

فروپاشی

توهمات مینی‌امپریالیستی فارسی در سال‌های اخیر ضربات پی در پی خورد و به‌ خصوص مولفه‌ی «هلال شیعی» آن در سال گذشته‌ وارد روند فروپاشی شد. اگر از مقاومت خشن دولت تاجیکستان در برابر اسلام‌گرایی، تدابیر موثر دولت آزربایجان در مواجهه با فاناتیسم شیعی فارسی که ‌از ایران صادر می‌شود، گرایش روزافزون توده‌های مردم در داخل ایران به سکولاریسم و خروج آن‌ها از مذهب فارسی شیعه حتی اسلام در ابعادی تاریخی؛ و انتخاب مسعود پزشکیان تورک که با تمام سیاست‌های کلان نظام زاویه و مساله دارد به مقام ریاست جمهوری به‌گذریم، عمده‌ترین ضربات مذکور چنین‌اند:

١-به قتل رساندن قاسم سلیمانی فرمانده‌ی نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که مسئولیت تاسیس و هدایت و مدیریت گروه‌های نیابتی شبه‌نظامی و تروریستی تشکیل دهنده‌ی هلال شیعی را بر عهده داشت، توسط ترامپ.

٢-آزادسازی قاراباغ تحت اشغال ارمنیان توسط جمهوری آزربایجان و با حمایت تورکیه که‌ زائده‌ی نیابتی ایران و فرانسه و صلیبیان به ‌نام «آرتساخ» را از قفقاز جنوبی حذف کرد، نفوذ ایران فارسی در آن منطقه را به‌ طور موثر کاهش داد، و پس از یک قرن تورکیه‌ را دوباره ‌بدانجا بازگردانید.

٣-برقراری حاکمیت طالبان پشتو در افغانستان که ‌میانه‌ای با توسعه‌طلبی‌های فارسی نه‌دارد.

٤-سرکوب و کوبیدن سر مهم‌ترین نیروی نیابتی ایران در منطقه‌ یعنی حزب الله‌ در لبنان (و حماس در غزّه) توسط اسرائیل

٥- حمایت نتیجه‌بخش تورکیه‌ از مخالفین رژیم اسد ‌و ساقط شدن رژیم بعث اسد در سوریه

این ضربات پی در پی بازوان مولفه‌ی هلال شیعی مینی‌امپریالیسم فارسی در لبنان و قفقاز را قطع، و ستون فقرات آن در سوریه ‌را در هم شکست.

حذف مولفه‌ی هلال شیعی «مینی‌امپریالیسم فارسی از منطقه»، و انتقال تدریجی میدان معارضه‌ و مقابله‌ با حاکمیت فارس و توسعه‌طلبی‌ها و زیاده‌خواهی‌ها و ماجراجوئی‌های فارسی به ‌داخل ایران، دیر یا زود باعث خواهد شد «نظام استعمار داخلی» ‌حاکمیت فارس و فارسستان در داخل ایران و بر مناطق ملی غیر فارس مانند تورک‌ایلی، عربستان – الاحواز، قاشقای‌یورت، آفشاریورت،  خلج‌اوردا، تورکمن‌یورت – تورکمن صحرا، بلوچستان، لورستان، لارستان، گیلان، مازندران، کوردستان، و ... به ‌تخته‌ی هدف نشانده‌ شود و آن هم لاجرم تضعیف و از هم فروپاشد، و نهایتاً جامعه‌ی فارس به ‌حدود طبیعی خود و جایی که او ‌به ‌آنجا و آنجا به او تعلق دارد، یعنی به «فارسستان» به‌ عقب رانده‌ شود.

دشمنی حجت‌الاسلام سید مهدی قریشی نماینده‌ی ولی فقیه ‌در آزربایجان غربی و امام جمعه‌ی دولتی شیعیان امامی در شهر تورک اورمو با زبان تورکی

دشمنی حجت‌الاسلام سید مهدی قریشی نماینده‌ی ولی فقیه ‌در آزربایجان غربی و امام جمعه‌ی دولتی شیعیان امامی در شهر تورک اورمو با زبان تورکی

در خبرها آمده که‌ حجت‌الاسلام سید مهدی قریشی نماینده‌ی ولی فقیه‌ در آزربایجان غربی و امام جمعه‌ی دولتی شیعیان امامی در شهر تورک اورمو، اعلام کرده ‌است که ‌بعد از این خطبه‌ی دوم نماز جمعه‌ در این شهر تورک، به ‌زبان فارسی خوانده خواهد شد. او چند سال پیش هم در چهاردهمین «گردهمایی بین‌المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی» که ‌از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران در دانشگاه‌ اورمو (اورمیه)، آزربایجان، تورک‌ایلی در تاریخ ٨ اوکتوبر ٢٠١٩ (١٦ مهر ١٣٩٨) برگزار شد، علی رغم آن که‌ خود تورک و زبان ملی او تورکی است، به ‌مداحی از فارس‌زبان‌ها و غلو در نقش زبان فارسی در توسعه‌ی اسلام پرداخته ‌و با آوردن یک روایت جعلی که ‌طبق آن گویا پارس‌ها علم و یا دین را حتی اگر در ثریا باشد به ‌دست می‌آورند، چنین گفته‌ بود: «این روایت، عالم بودن فارسی‌زبان‌ها را نشان می‌دهد. اسلام به ‌وسیله‌ی زبان فارسی در کشورهای مختلف گسترش یافته، و دین اسلام مدیون زبان فارسی است. پرداختن به‌ زبان فارسی یکی از مطالبات رهبری جمهوری اسلامی ایران است و برگزاری همایش بین‌المللی ترویج زبان و ادب فارسی مسئولیت ما در جهت تحقق مطالبات ایشان است. برگزاری همایش‌هایی این چنینی در راستای ترویج زبان و ادبیات فارسی باید بیش‌تر شود»[1].

١- روایتی که‌ قریشی بدان اشاره‌کرده حدود دویست سال بعد از پیامبر اسلام پیدا شده ‌و از نظر تاریخ‌نگاری علمی صحت نه‌دارد. بنا به‌ علم تاریخ و اسلام‌شناسی مودرن، به‌ جز بخش اندکی از احادیث و روایات، اکثریت مطلق آن‌ها شامل احادیث صحیح بخاری و صحیح مسلم، فاقد سندیت، تاریخیت و اعتبار بوده، و مانند این روایت غیر قابل قبول؛ افسانه‌ای و تذکره‌ای، سرهم بندی شده ‌در زمان‌های متاخر، نادرست و ساخته‌گی هستند. به‌ ویژه ‌روایات شیعی به‌ سبب سیاسی و آلوده ‌بودن با تعصبات و تمایلات شعوبی و عجمیت، از این جهات نوعاً مخدوش و معیوب‌اند. علاوه ‌بر راویان، پایه‌ی دیگر اعتبار این روایت، یعنی معصومیت امام هم یک اعتقاد دینی بوده‌ و جایی در علم مودرن نه‌دارد. مفهوم عصمت به‌ ویژه ‌عصمت امامان شیعی، حتی در منابع اولیه‌ی اسلامی وجود نه‌داشته ‌و بدعتی وارد شده‌ به ‌تعالیم اسلامی از دین زرتشتی و ... است.

-حتی اگر این روایت صحیح و معتبر بود هم، اصل مساله ‌فرق نه‌‌می‌کرد. تمام منابع اسلامی، می‌بایست از صافی درک معاصر انسانی از جهان و انسان و تمدن به‌گذرند و هر آن‌چه ‌در آن‌ها مغایر با علم و حقوق بشر، دوری از خشونت، هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با دیگران، احترام به ‌آزادی‌های بنیادین بشری و ..... است (که فوق‌العاده بسیار هم هستند) می‌باید صراحتاً منسوخ اعلام شده، و یا سریعاً با تفسیر و تاویل و ... به‌روز شوند. از منظر فرهنگ تورک نیز دین اسلام می‌بایست مبدل به‌ «اسلام تورک» شود. مشخصاً تمام منابع و روایات و احکام و سنن اسلامی و شیعی و ... که ‌آزادی‌ها و حقوق زنان را تحدید و تهدید می‌کنند، باعث تضعیف و یا تخفیف هویت ملی تورک و منزلت و مقام زبان تورکی می‌شوند، کان لم یکن و فاقد ارزش تلقی شوند.

٢-رفتار حجت‌الاسلام سید مهدی قریشی در یک کلام خیانت به ‌ملت تورک است. زیرا در راستای سیاست راه‌بردی دولت ایران برای فارس‌سازی مردم تورک، ریشه‌کن کردن زبان تورکی، و نسل‌کشی زبانی و ملی تورک در ایران است و زبان بیگانه ‌و تحمیلی فارسی را زبان ملی و دینی ملت تورک می‌نمایاند.

- وضعیت حجت‌الاسلام سید مهدی قریشی یک مورد استثنایی نیست. همه‌ی نماینده‌گان ولایت فقیه ‌در مناطق تورک‌نشین و عموماً روحانیون شیعی امامی و در راسشان خود ولایت فقیه خامنه‌ای دارای هم‌چو مواضع ضد تورک و پان‌ایرانیستی و ناسیونالیستی افراطی فارسی و تورک‌ستیزانه بوده‌ و مجری سیاست نسل‌کشی ملی و زبانی تورک در ایران و فارس‌سازی ملت تورک هستند. اساساً آن‌ها به ‌سبب داشتن هم‌چو مواضع غلیظ پان‌ایرانیستی و ضد تورک به‌ ولایت فقیه - نماینده‌گی ولایت فقیه ‌منصوب می‌شوند. در نظام جهموری اسلامی ایران، هسته‌ی نظام یعنی رهبر خامنه‌ای - بیت رهبری – سپاه ‌پاسداران – نماینده‌گان ولایت فقیه ‌– حوزه‌های علمیه ‌و روحانیون شیعی دولتی در خط مقدم دشمنی با زبان تورکی، جلوگیری از تعلیم و تعلم به‌ زبان تورکی در مدارس، و مجریان سیاست فارس‌سازی ملت تورک قرار دارند.

٣- آن‌چه ‌امروز به ‌نام شیعه‌ی امامی شناخته ‌می‌شود، یک مذهب و دین ملی فارسی و آلوده ‌به، بلکه ‌محصول تعصبات قومی و تمایلات شعوبی و ضد تورک است و برای تورکان، مانند کلیسای گریگوری ارمنی، یک مذهب و دین غیر خودی و مانند مسیحیت برای مستعمره‌های اوروپایی در آمریکا و آفریقا و .... یک دین استعماری است. فارسی زبان مقدس مذهب شیعه‌ی امامی است. روحانیون شیعه، حوزه‌های علمیه‌ و نماینده‌گان ولایت فقیه ‌در مناطق تورک‌نشین را باید مانند هئیت‌های میسیونری مسیحی در سرزمین‌های مستعمره، نهادهایی دولتی در راستای سیاست‌های استعمار داخلی فارسستان و توسعه‌طلبی فارسی ارزیابی کرد.

مفهوم «ولایت فقیه» بدعتی در امتداد بدعت «بابیت» است. هم‌چو بدعتی و بدعت‌های دیگری مانند عصمت امامان، امام غایب، ولایت فقیه، صنف روحانیون و ... در اسلام تورک و از جمله ‌نوع تورک و یا خودی و بومی تشیع دوازده ‌امامی متشرعه موسوم به «مذهب جعفری (نادری)» وجود نه‌دارد. یک تورک با قبول مذهب شیعه‌ی امامی، مخصوصاً پذیرفتن بدعت ولایت فقیه‌ به ‌واقع نیمی از مسیر فارس شدن و یا تفریس را با جهش، طی کرده‌ است.

٤-نظام جمهوری اسلامی ایران، دوکترین – ایدئولوژی صفوی را به ‌عنوان سیاست راه‌بردی خود پذیرفته ‌است. در این دوکترین، دشمنی با تورک و نابود کردن تورک، به ‌دست عده‌ای تورک نادان و خائن، مخصوصاً شیعیان فاناتیک انجام می‌پذیرد.

٥-خیانت حجت‌الاسلام سید مهدی قریشی یک خیانت مضاعف است. زیرا:

-وی امام جمعه‌ی اورمو، تورکستان جدید، زادگاه‌ ناسیونالیسم مودرن تورک و رهبر ملی تورک جمشید خان سوباتای‌لی افشار اورمویی – مجدالسلطنه ‌است. وجود یک مقام دینی و دولتی مانند قریشی در اورمو، یک لکه‌ی ننگ تاریخی و اهانتی بزرگ برای مردم تورک اورمو و شهر اورمو است.  

-اورمو شهری است که ‌ناسیونالیسم افراطی فارسی و کوردی در صدد کوردستان‌سازی و کوردسازی و ریشه‌کن کردن تورکی و ملت تورک از آن هستند. در حالی که ‌حجت‌الاسلام قریشی، به‌ پریشان‌گویی در باره‌ی زبان فارسی و لزوم ایراد خطبه‌ها در اورمو به‌ زبان فارسی، و برگزاری کونگره‌های ترویج زبان و ادب فارسی و شاهنامه و ... در اورمو مشغول است، ماموستاهای کورد منطقه‌ در حمایت از شاخه‌ی سوری پ‌ک‌ک و محکوم کردن دولت تورکیه‌ پی در پی اعلامیه ‌صادر می‌کنند[2].

- بر خلاف اکثریت مطلق روحانیون شیعه ‌در منطقه ‌که ‌روحاً و معناً فارس شده ‌و زبان فارسی را زبان ملی خود می‌دانند و دشمن زبان و فرهنگ و هویت ملی تورکی هستند، روحانیون سنی کورد منطقه، عموماً و عمیقاً ناسیونالیست افراطی کورد و پان‌کوردیست و به ‌همان درجه ‌ضد تورک و ضد تورکیه هستند و با حمایت و تشویق و تحریک و مجوّز جمهوری اسلامی، مرتباً اعلامیه‌هایی در حمایت از گروه‌های توسعه‌طلب و تروریست کورد در عراق و تورکیه ‌و سوریه، ‌و بر علیه ‌دولت تورکیه‌ صادر می‌کنند[3].

-خواندن خطبه‌های نماز جمعه و کلاً برگزاری هرگونه ‌مراسم به زبان فارسی در اورمو و استان آزربایجان غربی و دیگر نقاط تورک‌ایلی که ‌در معرض تهدید توسعه‌طلبی کوردی قرار دارند، علاوه ‌بر خدمت به ‌سیاست فارس‌سازی ملت تورک، خدمت به ‌توسعه‌طلبی کوردی و پروژه‌ی صلیبی تبدیل قسمت‌هایی از وطن تورک به ‌کوردستان است. قریشی و نماینده‌گان ولایت فقیه ‌با خواندن خطبه‌های فارسی، یک بار دیگر اثبات می‌کنند که‌ خودشان و دولت ایران و بنیادگرایی شیعی و پان‌ایرانیسم، جملتاً ابزارهای دولت‌های امپریالیستی و صلیبی بر علیه‌ ملت تورک هستند.

چه‌ باید کرد:

-مردم تورک می‌باید در سرتاسر ایران به‌ تحمیل زبان فارسی از طرف دولت و مقامات و نهادهای دولتی به‌ طور نهادینه ‌و اورگانیزه ‌و سیستماتیک و پی‌گیر اعتراض کنند.

-در رابطه ‌با موضوع این نوشته، مخصوصاً باید به ‌شدیدترین نحو و طرز ممکن از برگزاری کونگره‌های زبان و ادب فارسی و شاهنامه و ....، اجرای نمازهای جمعه، مراسم نوحه‌خوانی و هر گونه‌ مراسم دیگر دولتی و غیر دولتی به‌ زبان فارسی در شهرها و مناطق تورک‌نشین ممانعت و جلوگیری کرد، و در صورت برگزاری می‌باید با اعتراضات مدنی آن‌ها را مختل کرد و ناتمام گذارد.

-بر معتقدین به‌ مذهب شیعی واجب است که ‌از آن مراجع و روحانیون شیعی که ‌به‌ زبان تورکی با پیروانشان ایجاد ارتباط نه‌می‌کنند، خطبه‌ها و مواعظشان را به ‌زبان تورکی برگزار و رساله‌ها و آثارشان را به‌ زبان تورکی تهیه‌ نه‌می‌کنند، معتقد به ‌ولایت فقیه ‌هستند، اعتقادات و اظهاراتی بر خلاف آزادی‌های بنیادین بشری و آزادی‌ها و حقوق زنان دارند، معتقد به‌ حجاب اجباری هستند، از سیاست‌های ضد تورک دولت جمهوری اسلامی مخصوصاً بر علیه ‌دولت‌های تورکیه ‌و جمهوری آزربایجان دفاع می‌کنند، .... اجتناب کرده‌ و این‌گونه ‌روحانیون و مراجع مانقورت را تحریم و محکوم و طرد کنند.

-بر روحانیون شیعی که ‌هنوز به‌ تعفن پان‌ایرانیسم آلوده ‌و مبدل به ‌مزدور در اجرای سیاست نسل‌کشی زبانی و ملی تورک یعنی خیانت به‌ ملت خود نه‌شده‌اند، واجب است که ‌صفوف خود را از روحانیت شیعی دولتی و فارس‌زده ‌و پان‌ایرانیست و ضد تورک جدا کنند، و به ‌سرعت به‌ تهیه ‌و اجرای راه‌کارهایی برای جدا شدن مطلق و استقلال کامل حوزه‌های علمیه ‌و روحانیت شیعی تورک از حوزه‌های علمیه‌ و روحانیت شیعی فارسستان اقدام نمایند.

-نخبه‌گان تورک می‌باید اکنون که جمهوری اسلامی ایران به سراشیب فروپاشی و سقوط وارد شده، و یک رئیس جمهور تورک‌گرای تابوشکن (اگرچه فاقد اختیارات و قدرت) در راس دولت قرار دارد، به سرعت در تمام روستاها و شهرهای تورک در سرتاسر ایران به تاسیس اوجاق‌ها و کانون‌های ادبی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و صنفی تورک اقدام کنند، با یک‌دیگر در سطوح شهرستانی و استانی و کشوری ارتباطات سازمانی برقرار کنند، مستقلاً و علی رغم دولت، اقدام به تاسیس فرهنگستان زبان و تاریخ تورک، و تاسیس مدارس و کلاس‌ها و نظام تحصیلی به زبان تورکی نمایند.  

---

[1] از کونگره‌‌ی ملی فارس در تبریز-١٩٢٦ تا کونگره‌ی ترویج زبان و ادب فارسی در اورمو-٢٠١٩

https://sozumuz1.blogspot.com/2021/02/blog-post_24.html

[2] بیانیه مشترک ۱۹۱ وکیل روژهلات کوردستان و ایران خطاب به نهادهای بین‌المللی در رابطه با روژاوا

https://anfpersian.com/rwzhawa-swryh/byanyh-mshtrk-191-wkyl-rwzhhlat-kwrdstan-w-ayran-khtab-bh-nhadhay-bynalmlly-dr-rabth-ba-rwzhawa-83276

[3] بیانیه ٢٧٣ عالم دینی روژهلات کوردستان در انزجار و محکومیت جنایات دیکتاتور ترک، رجب طیب اردوغان

بیش از دویست و هفتاد تن از علمای اهل سنت و جماعت شافعی و اشعری مذهب کردستان بیانیه‌ای در انزجار و محکومیت جنایات اردوغان رئیس جمهوری ترکیه منتشر کرده و او را ستمگری خوانده‌اند که با خدا بیگانه است.

https://anfpersian.com/znn/%D9%A2%D9%A7%D9%A3-%D8%B9%D8%A7%D9%84%D9%85-%D8%AF%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%82%D8%AF%D8%A7%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%AA%D8%B1%DA%A9%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%B9%D9%81%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%AF-43877

عارف، بانا باخ! هجو عارف قزوینی شاعر نژادپرست ضد تورک و رهبر معنوی فرقه‌ی دموکرات آزربایجان در نشریه‌ی موللانصرالدین

 

عارف، بانا باخ!

هجو عارف قزوینی شاعر نژادپرست ضد تورک و رهبر معنوی فرقه‌ی دموکرات آزربایجان در نشریه‌ی موللانصرالدین 

مئهران باهارلی

یکی از بزرگ‌ترین خیانت‌های آزربایجان‌گرایی و تاریخ‌نگاری آزربایجانی به ‌ملت تورک و حقیقت، وارونه‌سازی تاریخ و معرفی کردن جریانات پان‌ایرانیستی و ضد تورک «مشروطیت» و «آزادی ستان» - فرقه‌ی دموکرات آزربایجان تبریز به ‌صورت جریانات ملی است. در حالی که فرقه‌ی دموکرات آزربایجان تبریز در سال‌های جنگ جهانی اول یک جریان سیاسی و تروریستی ایران‌گرا و متفق داشناک‌ها و اغلب رهبران آن شدیدا دشمن تورک، پان‌ایرانیست و ماشه‌ی انگلیس بود. چنانچه عارف قزوینی شاعر نژادپرست و متنفر از تورک، از رهبران معنوی فرقه‌ی دموکرات آزربایجان بود و به ‌دعوت رهبران این تشکیلات ضد تورک و پان‌ایرانیستی، به‌ تبریز آمده ‌و کونسرت‌هایی در ضدیت با تورک و تورکیت و در تبلیغ فارس‌گرایی و پان‌ایرانیسم داده ‌بود. کونسرت‌های ضد تورک عارف قزوینی در تبریز از طرف مانقورت‌ها و پان‌ایرانیست‌های تبریزی (کاظم زاده‌ایرانشهر، رهبران فرقه‌ی دموکرات آزربایجان) با استقبال شدید روبرو شد. اما در مطبوعات استانبول و باکو مورد اعتراض قرار گرفت و محکوم گشت، خود عارف هم مورد هجوم و هجو واقع شد. چندی بعد سلسله‌ی پهلوی با کومک این مانقورت‌های تبریزی تاسیس شد و سیاست رسمی و دولتی نسل‌کشی زبانی و ملی تورک در ایران را به‌ اجرا گذارد.

در این نوشته‌ شعری از نشریه‌ی موللا نصرالدین (١٩٢٦، ٢١نجی ایل، سایی ٢١، ص ٣) در هجو عارف به ‌نام «عارف، بانا باخ!» را نقل کرده‌ام. آن‌گونه ‌که ‌از معرفی آغاز شعر معلوم می‌شود، این شعر تورکی به ‌مناسبت دعوت عارف و امثال او (صفوت، دیگر رهبران فرقه‌ی پان‌ایرانیستی دموکرات آزربایجان، مقامات نظامی دولت رضا شاه) برای برگزاری «فارس‌چی‌لیق قورولتایی» - کونگره‌ی فارسی در تبریز در سال ١٩٢٦، یعنی یک سال بعد از تاسیس سلطنت پهلوی سروده‌ شده‌ است. «کونگره‌ی فارس در تبریز» یک تشبث دولتی-نظامی برای منسوخ ساختن و ریشه‌کن کردن زبان تورکی بود که ‌در سال ١٣٠٤ به ‌محض بر تخت سلطنت نشستن رضا خان و به‌ امر سرتیب محمد حسین خان آیریم امیرلشکر شمال غرب، تحقق یافت[1].

١-در این شعر، نام ملت ما به ‌درستی به ‌صورت «تورک» آمده ‌است. تغییر نام ملی ما از تورک به ‌آزربایجانی در جمهوری آزربایجان شوروی به ‌امر استالین و میکویان و توسط آزربایجان‌گرایان و تاریخ‌نگاری آزربایجانی، یک خیانت ملی است و به ‌تنهایی ثابت می‌کند که ‌آزربایجان‌گرایی و تاریخ‌نگاری آزربایجانی، محصول پان‌ایرانیسم و صلیبیان و استالینیسم و ابزار آنان برای بی‌هویت‌سازی ملت تورک و نسل‌کشی ملی او است.

٢- در این شعر شاعر با اشاره ‌به ‌ساقط کردن دولت تورک قاجار توسط تبریزیان (که ‌تاج و تختی ییخدی‌لار ...)، تلویحا به‌ این امر مباهات و افتخار کرده ‌است. در حالی که‌ اشتراک مانقورت‌های تبریزی و قفقازی در عملیات صلیبی ساقط کردن دولت تورک قاجار (در دوره‌ی مشروطه ‌و سپس به ‌تخت سلطنت رساندن رضا شاه) هم، خیانت به ‌ملت تورک و یک لکه‌ی ننگ ابدی برای مانقورتیسم آزربایجانی و تبریزی است. مباهات به ‌این خیانت در نشریه‌ی موللا نصرالدین نشان می‌دهد که ‌درک تورک‌های قفقاز از مسائل سیاسی تاریخ معاصر ملت تورک بسیار مخدوش و نادرست بود. این فقدان شعور ملی تورک ‌در سال‌های آتی منجر به‌ خیانات دیگری، از جمله‌ تغییر نام ملی تورک به‌ آزربایجانی در قفقاز شد.

پایان نوت مئهران باهارلی

موللانصرالدین، نومئرو ٢١، صحیفه ‌٣

عارف، بانا باخ!

ته‌بریزده‌ «عارف» و باشقا بو گیبی‌له‌ر ته‌بریزلی‌له‌ره‌ قارشی نمایش اولماق اوزه‌ره ‌«فارس‌چی‌لیق قورولتایی» چاغیرمیش‌لاردیر.

 

عارف‌ی بی داماق ائده‌ر، تورک‌له‌رین استقامتی

رفاقتی، صداقتی، عداوتی، شجاعتی

آدی‌ندان اه‌سکی ته‌بریزین وورور باشا بخالتی

دوشه‌ن‌ده ‌یادی‌نا اونون، گئچه‌ن زامان حیکایتی

که ‌تاج و تختی ییخدی‌لار، یاخیر اونو عداوتی

همیشه ‌نشئه‌سین پوزور بو ملتین مهارتی

حشیش‌له ‌نشئه‌له‌نمییور داها مزاجی عارف‌ین

وورور باشی‌نا بؤیرونه، نه‌دیر علاجی عارف‌ین؟

 

سالان‌دا یادا هر زمان، بو شاعر اه‌سکی ته‌بریزی

گؤزونده ‌ییلدیریم چاخار، بوداق گیبی اه‌سه‌ر دیزی

ایلان زه‌هه‌رلی اولسا دا، اؤله‌ر گؤره‌ن‌ده‌ ییلدیزی

او شاعیرین بو حالتی دئدیک‌جه ‌گولدورور بیزی

بالام آی عاریف، آغلاما، (نجیب دریمز سزی؟)

خلافِ شرع اولور ایسه، یادین‌دا ساخلا بو سؤزو

آراق‌لا وور شارابینی، اونوتما چرسی[2]، تیریاکی

گیره‌ر می تورک حسابی‌نا نه ‌قَدْر اولا سه‌نین ته‌کی

 

گه‌له‌ر سه‌سی قولاغیما، سه‌ن آچدیغین قورولتایین

اینانمیرام که ‌خیر ائده، سه‌نه‌ او یئرسیز های هایین

که‌سه‌ر می گون قاباغی‌نی، سه‌ن، اه‌للی بین سه‌نین تایین

«اوخ»ون سوپورگه‌دیر بالام، حصیر ایپی اولوپ «یای»ین

نه ‌«شاعرِ شهیر»سه‌ن، که ‌اولدو گولگوله‌ر پایین

اوتور داماغی ساز ائله، اودون سؤنه‌ر، سویور چایین

توت اه‌ل‌ده‌ نازلی حوققانی، ساوور، داماغی چاغ ائله

یازیق‌سان آخماق ایش‌له‌ری، خیال‌دان ایراق ائله

 

بوگون سپهرِ شرق‌ده، گؤروندو مِهرِ معرفت

اوزاق بیراخ جهالتی، گئت اون‌دان استفاده‌ ائت

بو فارس – تورک صحبتی، نه‌دیر بو گیج موازنت

خیالا اویما، فیکره ‌دال، دئییل بو شیوه ‌مصلحت

آراق، حشیش و بنگ‌ده‌ن باجارسان ائت مفارقت

بخالت آلچاق ایش‌دیر ائت، او چیرکینه‌ مقاومت

آییل، اوجال، جهانا باخ، گؤزون جهانی گؤرمویور

گؤرور حسد قارانلیغین، ایشیق سمانی گؤرمویور

پومپوش اه‌لی

ÂRİF, BANA BAX!

Mollanesreddin dergisi, 1926, 21nci il, sayı 21, sayfa 3

Ârif’i bî damâq éder Türklerin instiqâmeti

Refâqeti, sedâqeti, edâveti, şecâeti

Adından eski Tebriz’in vurur başa bexâleti

Düşende yâdına onun, géçen zaman hikâyeti

Hemîşe neş’esin pozur bu milletin mehâreti

Heşişle neş’elenmiyor daha mizâcı Ârif’in

Vurur başîna böyrüne, nedir elâcı Ârif’in?

Salanda yâda her zaman bu şâir eski Tebriz’i

Gözünde yıldırım çaxar, budaq gibi eser dizi

İlan zeherli olsa da öler görende yıldızı

O şâirin bu hâleti dédikçe güldürür bizi

Balam ay Ârif ağlama, (necib derimiz sizi?)

Xelâf-ı şer’ olur ise, yadında saxla bu sözü

Araqla vur şarâbını, unutma çersi tiryeki

Girer mi Türk hesâbına ne qedr ola senin teki?

Geler sesi qulâğıma, sen açdığın qurultayın

İnanmıram ki xéyr éde sene o yérsiz hay hayın

Keser mi gün qabâğını sen, elli bin senin tayın?

“Ox”un süpergedir balam, hesir ipi olup “yay”ın

Ne şâir-i şehîrsen ki oldu gülgüler payın?

Otur damâğı sâz éle, odun söner, soyur çayın

Tut elde nazlı hoqqanı, savur, damâğı çâğ éle

Yazıqsan axmaq işleri xeyâldan ıraq éle

Bugün sipéhr-i şerqde göründü méhr-i me’rifet

Uzaq bırax cehâleti, gét ondan istifâde ét

Bu Fârs – Türk söhbeti, nedir bu gic muvâzinet?

Xeyâla uyma, fikre dal, déyil bu şîve meslehet

Araq, heşiş ve bengden bacarsan ét mufâriqet

Bexâlet alçaq işdir ét, o çirkine muqâvimet

Ayıl, ucal, cahâna bax, gözün cahânı görmüyor

Görür hesed qaranlığın, ışıq semânı görmüyor

Pompoş Eli

---

[1] برای مطلبی در باره‌ی کونگره‌ی زبان فارسی در تبریز:

از کونگره‌‌ی ملی فارس در تبریز-١٩٢٦ تا کونگره‌ی ترویج زبان و ادب فارسی در اورمو-٢٠١٩

https://sozumuz1.blogspot.com/2021/02/blog-post_24.html

[2] اه‌ل‌یازمادا «چرک». چَرْسی اولاراق دوزه‌لتیلدی.

«چرس. گرد بنگ است که گلوله و جمع کرده پس در غلیان نهاده بکشند و کیفیتی دهد که جبن و بیم و واهمه و اشتها را بیفزاید. ساقه ٔ سقزی و مخدری که از برگ کنب گیرند و درویشان و قلندران آن را با توتون و یا تنباکو مخلوط کرده در چپق و یا سرغلیان گذاشته جهت کیف کردن کشند. برگ شاهدانه است که از مسکراتست . گرد بنگ که از شاهدانه گیرند. حشیش . اسرار. زمرد سوده . قسمی بنگ . ماده ٔ انگمی است که از شاهدانه های ماده ٔ گرد نر ندیده گیرند. قسمی بنگ که قلندران و درویشان و ارباب کیف و حال بوسیله ٔ تدخین آن در عالم بی خبری فروروند و اعصاب خود را تخدیر کنند».

مارش‌های تورکی در خاطرات سردار شجاع داماد ناصرالدین شاه‌ و از موسسین تورک اوجاغی قاجاری

 

مارش‌های تورکی در خاطرات سردار شجاع داماد ناصرالدین شاه‌ و از موسسین تورک اوجاغی قاجاری 

مئهران باهارلی

١-یکی از شخصیت‌های مهم تورک‌گرا و «مجادله‌ی ملی تورک» در تاریخ معاصر تورک‌ایلی و ایران، «امیر حسین خان سردار شجاع» (تولد ١٨٨١؟- فوت ١٩٢١؟)، از صاحب منصبان قاجاری، داماد ناصرالدین شاه‌ قاجار و اولین شوهر دختر او تاج‌السلطنه‌ است (در بسیاری از منابع «امیر حسین خان» ملقب به «‌سردار شجاع»، با برادر کوچک‌ترش «امیر حسن خان» ملقب به‌ «شجاع السلطنه» ‌که ‌او هم یک صاحب‌منصب قاجاری و نیز یک تورک‌گرا و ناسیونالیست تورک بود، اشتباه‌ گرفته‌ شده ‌و به ‌عنوان شوهر تاج‌السلطنه ‌معرفی گشته ‌است. در این‌گونه ‌منابع اغلب زنده‌گی‌نامه‌ی این دو برادر هم اشتباهاً به ‌هم درآمیخته ‌است). امیر حسین خان سردار شجاع از موسسین «قاجار تورک اوجاغی» (شعبه‌ی تورک اوجاغی عوثمان‌لی برای تورک‌ایلی) در سال‌های جنگ جهانی اول[1]، و پس از رهبر ملی تورک «جمشید خان سوباتای‌لی افشار اورمویی – مجدالسلطنه»، عالی‌ترتبه‌ترین مقام دولت قاجاری و عضو خاندان سلطنتی قاجار است که ‌ناسیونالیست تورک و یا تورکیست کامل به ‌معنی مودرن، یک تورک‌گرا-تورکوفیل و احتمالا پان تورکیست (طرف‌دار اتحاد همه‌ی تورک‌ها) بود.

٢-عارف قزوینی شاعر نژادپرست شدیداً متنفر از تورک و رهبر معنوی جریان پان‌ایرانیستی فرقه‌ی دموکرات آزربایجان تبریز، در خاطرات خود نوشته ‌که ‌سردار شجاع قصد ترور کردن وی را داشت: «خود من چندین مرتبه ‌مورد بی مرحمتی و تهدید قاچاق‌چی‌های قفقازی واقع شده - که‌ هر یک شرح مبسوط جداگانه‌ دارد - که ‌یک مرتبه‌ی آن به‌ تحریک آقای سردار شجاع و دادن صد تومان پیش برای ترور کردن که ‌به ‌یک قول عوام اگر عمرم در دنیا نه‌بود، حالا استخوانم خاک، حسابم پاک بود»[2].

عارف سپس می‌گوید که‌ سردار شجاع با جمع دیگری از تورک‌های تورک‌ایلی در تجمع تورک اوجاغی استانبول شرکت و در آن جمع، همه‌گی در رفتاری ننگین ایرانیت خود را انکار و خود را تورک معرفی کرده‌اند: «وقتی تمام معایب سردار شجاع را جمع مرا هم به‌ دست او کشته ‌تصور کرد[ه]، به ‌تمام اعمال بد او از روی دقت رسیده‌گی کنند، همه‌ی این‌ها به‌ قدر آن ننگی که ‌در استانبول با کمال سرفرازی زیر بار آن رفت، با جمعی ننگین‌تر از خود به ‌تورک اوجاغی رفت، از زیر بار شرافت ایرانیت شانه‌ خالی کرده، ‌خود را تورک معرفی کردند نه‌خواهد شد».

٣-از امیر حسین خان سردار شجاع یک مجموعه‌ی یادداشت‌های روزانه‌ مانده‌که ‌اخیرا منتشر شده‌ است[3]. یادداشت‌های روزانه‌ی امیر حسین خان سردار شجاع دارای اطلاعات بسیار مهم در باره‌ی «مجادله‌‌ی ملی تورک» در سالهای جنگ جهانی اول، مخصوصا در باره‌ی جزئی از آن واقع در قسمت جنوبی تورک‌ایلی در استان‌های فعلی همدان و مرکزی و کرمانشاه‌ و نیز در سال‌های مهاجرت در استانبول است. در یادداشت‌های او یگانه‌گی تورک‌های تورک‌ایلی و مقامات و اوردوی عوثمان‌لی و همکاری و مبارزه‌ی مشترکشان بر علیه ‌اوردو و قوای روسیه‌ که ‌جنوب تورک‌ایلی و غرب ایران را تحت اشغال خود داشت با جزئیات منعکس شده ‌است. این اثر هم‌چنین از جهت انعکاس ارتباطات امیر حسین خان سردار شجاع با شخصیت‌های ملی تورک و مقامات نظامی و سیاسی عوثمان‌لی و بومی آن دوره ‌مانند علی احسان پاشا، روشنی بیگ، خلیل پاشا، فوزی بیگ، حاجی بلوری تبریزی، شیخ الرئیس قاجار، ..... فوق العاده ‌دارای اهمیت است.

٤-امیر حسین خان سردار شجاع در یادداشت‌های روزانه‌ی خود کاربرد گسترده‌ی زبان تورکی به‌ عنوان زبان اصلی، رابط و یا تنها زبان در میان مقامات سیاسی و نظامی و مردم آن منطقه‌ و آن دوره ‌را ثبت کرده‌ است. از قرائت روزنامه‌ها و کتب تورکی توسط او و خواندن آوازها و تصنیف‌ها و مارش‌های تورکی توسط شخصیت‌ها و مردم گرفته ‌تا انجام تمام محاورات و ارتباطات بین افراد و مقامات حتی با اسرای روسی به‌ زبان تورکی و محاکمه‌ی نظامی عناصر پان‌ایرانیست اغلب تبریزی (دموکرات‌ها) توسط او و همکارانش که‌ به ‌زبان تورکی برگزار شد.

٥-امیر حسین خان سردار شجاع در روزانه‌های خود، به‌ مارش‌های نظامی تورکی متعددی اشاره‌ کرده‌ که ‌قوای متحده‌ی تورک ‌به‌ منظور بزرگ‌داشت پیروزی‌های خود و تقویت روحیه‌ی جنگنده‌گان به ‌طور مرتب و اغلب توسط گروه ‌موزیک عوثمان‌لی می‌نواختند و می‌خواندند. یکی از این مارش‌ها، مارش تورکی فتح همدان است  که‌ به‌ مناسبت آزادسازی همدان توسط قوای متحده‌ی تورک (عوثمان‌لی و تورک‌ایلی) سروده‌ و نواخته ‌می‌شد. (ژنرال تورک، علی احسان پاشا در کتاب خاطراتش از جنگ جهانی اول متن کامل دو مارش نظامی تورکی به ‌مناسبت فتح همدان را که امیر حسین خان ذکر کرده اما متن شان را نه‌داده، نقل کرده ‌است[4]). امیر حسین خان مارش نظامی تورکی آزادسازی همدان توسط قوای تورک را با کلمات «خیلی خیلی خوب» توصیف می‌کند:

مارش‌های تورکی به‌ مناسبت فتح همدان:

«علی احسان بیک حقیقتاً معنی صاحب‌منصب ... است. نظراً ما بین سی و پنج تا چهل ساله، میانه‌قد، موهای سیاه‌ و سفید، کمی ریش ...ها را می‌زند. سبزه‌چهره، خیلی کم می‌خندد. اگر هم به‌کند، به ‌تبسمی است. خیلی صاحب‌منصب جدی است. روی میزش پر است از نقشه. همه‌ وقت مشغول کار است. باری، پس از صرف سیگار و قهوه، موزیک نظامی را محض احترام ما خواست آمدند، قدری موزیک زدند. سرودی برای فتح همدان ساخته‌ بودند که‌ می زدند و به‌ تورکی می‌خواندند. خیلی خیلی خوب بود. تقریباً یک ساعت نزد علی احسان بیک بودم.» (ص ٥٨).

٦- امیر حسین سردار شجاع در یادداشت‌های روزانه‌اش دو بیت از یک مارش نظامی تورکی دیگر را هم آورده ‌است. اما ناشر فارسی (محسن رضائی) این دو بیت را به‌ صورت کاملاً مغلوط و مخدوش، آن هم با انتقال از متن اصلی کتاب به ‌زیرنویس چاپ کرده ‌است[5]. در حالی که این ابیات تورکی از مهم‌ترین مطالب این یادداشت‌ها و دارای اهمیتی تاریخ هستند. ناشر ایرانی هم‌چنین ‌هیچ‌گونه تلاشی برای تصحیح این ابیات تورکی و یا کومک گرفتن از متخصصین امر و تورکی‌دانان برای تصحیح آن‌ها نه‌نموده است. رفتارهایی که‌ نشان از بی دقتی و بی ارزش شمردن متون و اسناد تورکی از طرف مولفین و ناشرین فارس با تمایلات ناسیونالیستی افراطی فارسی در ایران دارد.

٧-در زیر متن کامل مارش نظامی تورکی به ‌نام «انتباه ‌(اویانیش) مارشی» که‌ امیر حسین خان سردار شجاع تنها دو بیت آن را در یادداشت‌های روزانه‌اش آورده ‌می‌دهم. این مارش به ‌مناسبت فجایع و کشتارهایی که ‌بولغارها بر علیه‌ تورک‌ها در روم‌ایلی - شبه‌جزیره‌ی بالکان انجام می‌دادند سروده ‌شده ‌است.  

«انتباه ‌[اویانیش] مارشی»

یورویه‌لیم ایله‌ری‌یه، آتلایالیم داغ ته‌په‌!

پاتلاتالیم بومبالاری، شان‌لار ساچسین هر یئره‌!

هه‌پ وئره‌لیم اه‌ل اه‌له، گئچه‌لیم روم‌ایلی‌یه!

سوسدورالیم بایقوش‌لاری، یئتیشیر بو ولوله!

اذان سه‌سی دویولمویور، خاچ دیکیلمیش مینبره

قاتل دوشمان بایراق آسمیش، جامع‌له‌ره‌‌ هر یئره

کوچوک عسکر نه‌ره‌یه؟ سورما بانا نه‌ره‌یه!

گیدییوروم یئریمه، دورور مویوم به‌ن بؤیله؟

اؤکسوز اووا محشر یئری، قان‌لار دولموش ده‌ره‌یه

توپ‌لار دورموش سه‌س که‌سیلمیش، آنا اولاد هه‌پ که‌سیلمیش

ایشیتدین می دون خوجایی، نه‌‌ سؤیله‌دی حؤکمونده؟

دین قالمامیش ناموس بیتمیش، بیز گئچه‌لیم یئرله‌ره!

انتقامی آلامازساق، تورک‌لوک بیزه ‌نافیله

اؤیله ‌‌ایسه‌‌ گه‌ل قارداشیم، هه‌پ وئره‌لیم اه‌ل اه‌له!

İNTİBAH [UYANIŞ] MARŞI

Yürüyelim ileriye, atlayalım dağ tepe

Patlatalım bombaları, şanlar saçsın her yere

Hep verelim el ele, geçelim Rumili’ye

Susturalım baykuşları, yetişir bu velvele

Ezan sesi duyulmuyor, haç dikilmiş minbere

Kâtil düşman bayrak asmış, câmilere, her yere

Küçük asker nereye? sorma bana nereye

Gidiyorum yerime, durur muyum ben böyle?

Öksüz ova mahşer yeri, kanlar dolmuş dereye

Toplar durmuş, ses kesilmiş, Ana evlad hep kesilmiş

İşittin mi dün hocayı, ne söyledi hükmünde

Din kalmamış, namus bitmiş, biz geçelim yerlere

İntikamı alamazsak, Türklük bize nafile

Öyle ise gel kardaşım, hep verelim el ele

---

[1] برای مطالعه‌ی بیش‌تر (قاجار تورک اوجاغی):

تاسیس و اهداف تشکیلات «تورک اوجاغی قاجار» به ‌روایت علی‌محمد دولت‌آبادی

https://sozumuz1.blogspot.com/2024/09/blog-post_22.html

شعبه‌ی ایرانی کومیته‌ی تورک اوجاغی عوثمان‌لی به ‌‌روایت عمارلو

https://sozumuz1.blogspot.com/2024/09/blog-post_14.html

تروئیکای مدافع استقلال آزربایجان ایران، اتّحاد با قفقاز و ایجاد دولتی تورک تحت‌الحمایه‌ی عوثمان‌لی در سال ۱۹۱۸ ویا «قاجار تورک اوجاغی» به‌ روایت ملک‌زاده‌ی تبریزی

https://sozumuz1.blogspot.com/2017/02/blog-post_27.html

جمشید خان سوباتای‌لی افشار اورمویی و دخترانش در تورک اوجاغی استانبول به‌ روایت عارف قزوینی

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/01/blog-post_17.html

امیر ناصر خلج در تورک اوجاغی استانبول: من تورکم. سرهنگ باقرخان خلج: من خلج و پدر بر پدر تورکم، ایرانی وجود نه‌دارد

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/01/blog-post_11.html

[2] خاطرات عارف قزوینی به ‌همراه‌ اشعار چاپ نشده‌- با مقدمه‌ی ‌ایرج افشار

[3] همدردان ناهمگون؛ یادداشتهای روزانه‌ی امیر حسین خان سردار شجاع از سفر مهاجرت محرم ١٣٣٥ ه.ق. – ربیع الاول ١٣٣٦ ه.ق. به ‌کوشش محسن میرزایی

[4] مارش‌های نظامی تورکی به ‌مناسبت فتح همدان توسط قوای متحده‌ی تورک: همدان‌دا آل بایراق‌لی اوتاغی قوران؛ ییلماز اوردونلا یاشا، ائی بویوک علی احسان!

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/04/blog-post.html

[5] در پاورقی ص ١١٢: ١-چهار صفحه ‌و اندی نانوشته ‌باقی مانده‌ است به‌ استثنای اشعار فارسی و تورکی ذیل در صفحات سوم و چهارم:

.....

یوری یلم امیرالی یه‌ آتلایالیم داغ تیه

یالا والیم بوسید لایری شانلاری چن هریره

اکه‌سز آوه‌محشریری قانلارود لمش دریه

قاتل دشمن بایراق آشی جامع لا را هریره