Friday, May 31, 2024

از خیانت‌های محمدعلی تربیت تبریزی

 

از خیانت‌های محمدعلی تربیت تبریزی

میرزا محمدعلی خان تربیت - تبریز، عضوکومیته‌ی فراماسونی وابسته به لوژ بیداری ایرانیان، آغتشه به ترور، برادرزن خائن اعظم تقی‌زاده، از رهبران مشروطیت انگلیسی و اشغال تهران و ساقط کردن دولت تورک قاجار، همراه با تقی‌زاده، اردشیر ریپورتر، ملک المتکلمین، ... از رهبران انجمن ضد تورک آزربایجان و از تبریزیان باستان‌گرای ایرانی در حلقه‌ی برلین کاوه (تقی زاده، ایرانشهر، ....)، هم‌کار شرق‌شناس ضد تورک ادوارد براون، از به وجود آوردنده‌گان هویت قومی ضد تورک آزربایجانی و تجزیه‌ی وطن تورک – تورک‌ایلی با رهبری انجمن «آزربایجان»، نگارش کتبی مانند دانشمندان «آزربایجان» و ....

تربیت در جریان جنبش ضد تورک مشروطیت انگلیسی فعال و از رهبران و به همراه برادرش از تروریست‌های انجمن فراماسونی، ازلی، تروریستی آزربایجان در تهران، انجمن ایالتی تبریز تحت کونترول داشناک‌ها و پان‌ایرانیست‌هایی مانند خودش و گروه‌های متاثر از آن‌ها در باکو و تبریز بود و برای ساقط کردن دولت قاجاری و خاتمه دادن به حاکمیت سیاستی تورک بر ایران مبارزه می‌کرد. بعد از به توپ بستن مجلس متواری و پس از اقامت در لندن و پاریس به استانبول عزیمت و همراه با سایر مشروطه‌خواهان انجمن سعادت را بنا نهاد . او با تعطیلی مجلس دوم به باکو رفت و به پیشنهاد هیئت مدیره‌ی انجمن خیریه‌ی ایرانیان، مدیر مدرسه‌ی اتحاد ایرانیان شد که مشغول به نشر زبان و فرهنگ فارسی در قفقاز بود. محمدعلی تربیت در دوران حیات خود در باکو، موسس دفتر باکوی فرقه‌ی پان‌ایرانیستی و ضد تورک دموکرات آزربایجان خیابانی - تبریز، که خود شعبه‌ی ایالتی فرقه‌ی ایران‌گرای دموکرات ایران - تهران بود شد. این دفتر باکو در تبعیت از شعبه‌ی فرقه‌ی ضد تورک دموکرات آزربایجان خیابانی - تبریز و شیخ محمد خیابانی با فرقه‌ی مساوات که یک حزب ضد تزار، تمرکززدا – فدرالیست ملی و مبتنی بر ناسیونالیسم تورک و  متمایل به ایده‌ی «آزربایجان واحد» بود دشمنی می‌ورزید، و در مقابل شعار پان‌ایرانیستی «آزربایجان جزء لاینفک ایران» را تبلیغ می‌کرد. در صفحه‌ی اول روزنامه‌ی «آزربایجان جزء لاینفک ایران»  اورگان این فرقه که پیشه‌وری ایران‌گرا و باستان‌گرا هم در آن می نوشت، داخل حرف «ن» کلمه‌ی «آزربایجان» با ذال عبارت فارسی «جزء جدایی‌ناپذیر» جای گرفته بود.

پس از آغاز جنگ جهانی اول تربیت به برلین رفت و به حلقه‌ی پان‌ایرانیستی تبریزیان در آنجا پیوست، در کومیته‌ی نجات ایران به فعالیت پرداخت و با ایران‌گرایان و پان‌ایرانیست‌هایی مانند حسن تقی‌زاده و حسین کاظم‌زاده ایرانشهر، محمد قزوینی، محمدعلی جمال‌زاده، ... همکاری فرهنگی و انتشاراتی ‌کرد.

تربیت مانند دیگر آزربایجان‌گرایان پان‌ایرانیست و آزربایجان‌گرایان ایران‌گرا و چپ‌های ایرانی، با داشتن نقش محوری در رهبری تشکیلات ایران‌گرا و ضد تورک مانند انجمن اتحادیه‌ی آزربایجان – تهران، انجمن ایالتی آزربایجان – تبریز و عضویت و تاسیس دفتر فرقه‌ی دموکرات آزربایجان در باکو و انجمن سعادت در استانبول و ... نقشی اساسی در ساقط کردن دولت تورک قاجار و پایان دادن به حاکمیت تورک بر ایران داشت. او با عضویت در حلقه‌ی پان‌ایرانیستی و باستان‌گرای کاوه در برلین، و مخصوصا تالیف کتاب دانشمندان آزربایجان و ... آزربایجان را که نام یک جوغرافیا و ایالت بود به جای «ملت تورک» و «وطن تورک – تورک‌ایلی» نشانده و بدین ترتیب برای نفی هویت ملی تورک، جلوگیری از تشکل هویت ملی مودرن تورک در میان تورکان ساکن در ایران و قفقاز، ایجاد هویت جعلی ملی آزربایجانی، ایجاد بحران هویت ملی مخصوصا در تبریز و پیرامون آن، تجزیه‌ی ملت تورک ساکن در ایران و تجزیه‌ی وطن تورک – تورک‌ایلی به دو قسمت آزربایجانی و غیر آزربایجانی و ایجاد غیریت و دشمنی بین آن‌ها تلاش کرد. 

تربیت در مقام رئیس معارف آزربایجان پس از مشروطه از مسئولان اولیه‌ی تحمیل زبان فارسی بر مردم تورک و تسهیل نسل‌کشی ملی و زبانی تورکان ساکن در ایران است: 

توسعه‌ی زبان فارسی در آزربایجان. «امروز نشستی با حضور مقامات محلی آزربایجان در محل حکومتی تشکیل شد تا برای تکلم زبان فارسی در مدارس و تدریس آن به ویژه در مناطق مرزی تصمیم‌گیری شود. محمدعلی تربیت رئیس معارف آزربایجان گفت که تکلم زبان فارسی در مدارس معمول است. اما مجدداً به روسای مدارس تاکید خواهد شد که بیشتر مواظبت کنند. در این جلسه مقرر شد محسنات ترویج زبان فارسی به همه‌ی ماموران اداره‌ی معارف گوش‌زد شود، علی الخصوص در مناطق مرزی تعلیمات لازم ابلاغ گردد». 

محمدعلی تربیت به همه‌ی فرزندانش اسامی فارسی – پارسی باستانی داده است (اردشیر، بهمن، فرنگیس، ایران، فیروز و بهروز). انتخاب این نام‌ها در تطابق کامل با تمایلات سیاسی و ملی ایران‌گرایی و باستان‌گرایی تربیت است. تربیت در دوران زنده‌گی خود دو مرتبه ازدواج کرد. او مدت کوتاهی پس از بازگشت به تبریز با خواهر سید حسن تقی‌زاده (خائن اعظم) ازدواج نمود و از او صاحب دو پسر به نام اردشیر و بهمن و دو دختر به نام فرنگیس و ایران شد. در اواخر جنگ اول بار دیگر به استانبول رفت و بعد از فوت همسر اولی در آنجا با دختری به نام هاجر دختر حسین‌قلی کارمند سفارت برای بار دوم ازدواج کرد که ثمره آن دو پسر به نام‌های فیروز و بهروز بود.

مانقورتیسم تبریزی، مانقورتیسم آزربایجانی و تاریخ‌نگاری ضد تورک آزربایجانی، این فرد را هم به عنوان یک شخصیت ملی جا زده است.

Saturday, May 25, 2024

پیشنهاد آغامحمد خان قاجار به سولطان سلیم سوم برای ایجاد اتحاد نظامی بین دولتین قاجار و عوثمان‌لی و آغاز جنگ مشترک بر علیه روسیه

 پیش‌نهاد آغامحمد خان قاجار به سولطان سلیم سوم برای ایجاد اتحاد نظامی بین دولتین قاجار و عوثمان‌لی و آغاز جنگ مشترک بر علیه روسیه

 

مئهران باهارلی

 

Ağa Memmed Han Kacar'ın Sultan III. Selim'e Kacar ve Osmanlı devletleri arasında askeri bir ittifak kurma ve Rusya'ya karşı ortak savaş başlatma önerisi

 

Agha Memmed Khan Qajar's Proposal to Sultan Selim III. to Establish a Military Alliance Between the Qajar and Ottoman States and Start a Joint War Against Russia

 

 

MÉHRAN BAHARLI

mehranbahari1@yahoo.com

 

https://independent.academia.edu/MBaharli

https://sozumuz1.blogspot.com/

https://www.facebook.com/profile.php?id=100016259447627

خلاصه:

در سال ١٧٨٩ آغامحمد خان قاجار دو نامه حاوی تقاضا برای تاسیس اتحاد نظامی بین دولت‌های قاجار و عوثمان‌لی به دربار سلطان سلیم سوم فرستاد. او در این نامه‌ها بیان می‌کند برای سرکوب اغتشاشات و شورش لزگی‌ها که با روس‌ها متحد شده‌اند در منطقه‌ی دربند داغستان به سفر جنگی بر علیه روسیه آغاز کرده و از سولطان تقاضا می‌کند امپراتوری عوثمان‌لی هم بر علیه روسیه اعلان جنگ به‌دهد و دولتین قاجار و عوثمان‌لی مشترکاً به روسیه حمله کنند. پیش‌نهاد آغامحمد خان برای ایجاد اتحاد نظامی با امپراتوری عوثمان‌لی، ادامه‌ی سیاست «اتحاد اسلام» است که نادر شاه افشار هم قبلاً برای ایجاد آن تلاش می‌کرد. این مفهوم بعدها به اندیشه‌ و پروژه‌ی «اتحاد اسلام عوثمان‌لی» مبدل شد که تمام شاهان قاجار هم معتقد و متعهد به آن بودند و در دوره‌ی مظفرالدین شاه به اوج خود رسید. این پیش‌نهاد هم‌چنین یکی از اقدامات برای تصحیح تخریبات ضد تورک شاه اسماعیل اول، شاه تهماسب اول و شاه عباس اول است. تخریباتی مانند قبول مذهب فارسی شیعی و به راه انداختن برادرکشی بین مسلمانان به اسم شیعه و سنی، فقدان شعور قومی تورک - تورکمان در میان این سلاطین صفوی و دشمنی آن‌ها با مفاهیم تورکمان و تورکمانیا، ماشه‌گی برای دولت‌های صلیبی، دشمنی عمیق با امپراتوری عوثمان‌لی و دیگر دولت‌های تورک وقت. دولت‌های تورکمان افشار و قاجار که بعد از فروپاشی دولت قیزیل‌باش ظاهر شدند، به تصحیح این تخریبات ضد تورک شاهان مذکور صفوی پرداختند. آن‌ها برای از بین بردن دشمنی شیعه و سنی اهتمام کردند، با تورکمان نامیدن خود به احیای مفهوم تورکمانیت تلاش نمودند، به سیاست ماشه‌گی برای دولت‌های صلیبی پایان دادند، و دست ‌دوستی و اتحاد به امپراتوری عوثمان‌لی دراز کردند. این دو نامه‌ی آغامحمد خان و پیشنهاد او برای تاسیس اتحاد نظامی بین دولتین قاجار و عوثمان‌لی هم در ادامه‌ی روندهای «صفوی‌زدایی» و «اتحاد اسلام» و «اتحاد با عوثمان‌لی» آغاز شده توسط دولت‌های تورکمان افشار و قاجار هستند.

Özet

1789da Ağa Memmed Han Kacar, Sultan III. Selim'e, Kacar ve Osmanlı devletleri arasında askeri bir ittifak kurulması talebiyle iki mektup gönderdi. Bu mektuplarında Ağa Memmed Han Dağıstan'ın Derbend bölgesinde Ruslarla birleşen Lezgilerin isyanlarını bastırmak amacıyla Rusya'ya karşı savaş başlattığını belirtti ve Sultan'dan, Osmanlı İmparatorluğu'nun da Rusya'ya savaş ilan etmesini, Kacar ve Osmanlı ordularının birlikte Rusya'ya saldırmasını talep etti. Ağa Memmed Han'ın Osmanlıyla askeri ittifak oluşturma önerisi, Nadir Şah Afşar'ın daha önceler oluşturmaya çalıştığı "İttihad-i İslam" politikasının devamı niteliğindedir. Bu kavram daha sonra olgunlaşarak "Osmanlı İttihad-I İslam " projesine dönüştü. Bütün Kacar şahlarının inandığı ve bağlı bulunduğu "Osmanlı İttihad-i İslam" projesi Muzaffereddin Şah döneminde zirveye ulaştı. Ağa Memmed Han’ın bu önerisi aynı zamanda I. Şah İsmail, I. Şah Tahmasb ve I. Şah Abbas'ın Türk karşıtı yıkımlarını düzeltmeye yönelik tedbirlerden biridir. Bu Safevi Şahların Türk karışı yıkımları şöyle sıralanabilir: Fars milli mezhebi olan Şiiliğin kabulü, Şiilik ve Sünnilik adına Müslümanlar arasında kardeş savaşı ve katliamlarını kışkırtma, anılan Safevi şahlarında Türk ve Türkman etnik bilincinin yokluğu ve onların Türkman ve Türkmanya kavramlarını yok etmeye kalkışmaları, Haçlı devletlerine yaptıkları piyonluk, Osmanlı Devleti ve dönemin diğer Türkik devletleri ile derin düşmanlıkları …. Kızılbaş devletinin yıkılmasından sonra ortaya çıkan Afşar ve Kacar devletleri, bu Safevi şahlarının bütün Türk karşıtı yıkımlarını düzeltmeye çalıştılar: Kendilerine Türkman adını vererek Türkmanlık anlayışını canlandırdılar, Şii-Sünni düşmanlığını ortadan kaldırmaya çabaladılar, Haçlı devletlerine piyon olma politikasına son verdiler, Osmanlı Devleti'ne dostluk elini uzattılar ve onunla siyasi ve askeri ittifak oluşturmaya çalıştılar. Ağa Memmed Han'ın bu iki mektubu ve onun Kacar ve Osmanlı devletleri arasında askeri bir ittifak oluşturma önerisi de, Afşar ve Kacar Türkman devletlerinin sürdürdüğü “Safevizedelikten arınma” (de-Safavidization), “İttihad-i İslam” ve “Osmanlı ile ittifak kurma” süreclerinin devamı niteliğindedir.

Abstract

In 1789, Agha Memmed Khan Qajar sent two letters to Sultan Selim III, requesting the establishment of a military alliance between the Qajar and Ottoman governments. In these letters, he stated that he had started a war against Russia to suppress the rebellions of the Lezgins who had united with the Russians in the Derbend region of Daghistan. He demanded that the Ottoman Sultan also declare war on Russia, and that the Qajar and Ottoman armies launch a joint attack against Russia. Agha Memmed Khan's proposal to form a military alliance with Ottomans is a continuation of the " İttihad-i İslam (Muslim Unity)" policy that Nadir Shah Afshar had previously attempted to establish. This concept later matured and evolved into the "Ottoman İttihad-i İslam" project. The idea of " Ottoman İttihad-i İslam", which all Qajar kings believed in and adhered to, reached its height during the reign of Muzaffereddin Shah. This proposal by Agha Memmed Khan is also one of the measures aimed at correcting the destructive anti-Turkish policies of Shah Ismail I, Shah Tahmasb I and Shah Abbas I. These policies include the acceptance of Shiism, the Persian national religion, provoking fratricidal wars and massacres between Muslims in the name of Shiism and Sunnism, lack of Turkish identification and Turkman ethnic consciousness among the aforementioned Safavid kings, their attempts to destroy the concepts of Turkman and Turkmania, being pawns to the Crusader states, showing deep hostility towards the Ottoman Empire and other Turkish states of that period, …. The Afshar and Qajar Turkman states, which emerged after the collapse of the Qizilbash government, attempted to rectify all the anti-Turkish policies of those Safavid kings: They sought to revive Turkmanism by proudly identifying themselves as Turkman, worked to eliminate the Shiite-Sunni hostility, ceased being pawns of the Crusader governments, extended a hand of friendship to the Ottoman Empire, and endeavored to form an alliance with them. Agha Memmed Khan’s two letters and his initiative to form a military alliance between the Qajar and Ottoman governments are also continuation of the processes that the Afshar and Qajar Turkman States were pursuing: “de-Safavidization” (Safevizedelikten arınma), “İttihad-i İslam”, and establishment of a thorough “alliance with the Ottomans”. 







Friday, May 24, 2024

BİR HAİN VE CANİNİN PORTRESİ: Birinci Şah İsmailپورتره‌ی یک خائن و جنایت‌کار: شاه اسماعیل اول

BİR HAİN VE CANİNİN PORTRESİ:

BİRİNCİ ŞAH İSMAİL

پورتره‌ی یک خائن و جنایت‌کار:

شاه اسماعیل اول 

PORTRAIT OF A TRAITOR AND CRIMINAL:

 SHAH ISMAIL THE FIRST


BİR HAİN VE CANİNİN PORTRESİ: BİRİNCİ ŞAH İSMAİL

Birinci Şah İsmail Van gölündeki Aktamar Adası Ermeni kilisesi patriklerince çocukluğunda beyni yıkanan, özannesini kendi eliyle öldüren, işgal ettiyi kentlerde genç oğlanların ırzına geçen, köpekleri bile katliam yapan, Türk ulularının mezarlarını söktüren ve cesetlerini çıkartıp yakan, Türkman kadınların karınlarını deşip çocuklarını öldüren, insanlara zevk için işkence yapan, diri diri parçalatıp yandaşlarına yedirten, kafalarını kesen, canlı iken kazanlarda pişiren, şişe çekip kızartan, kafeslere tıkayıp patlatan ... kinci, azılı ve kandökücü, sadist ve sapık bir cani idi.

Birinci Şah İsmail sayısız Sünni, Türkman, Alevi, ... katliamları ve soykırımları yapan bir soykırımcı, bununla da İranın Kuzey batısı ve batısı, Anadolu’nunun güneyi ve doğusu ile Irak ve Suriye’nin kuzeyini Türkmanlardan boşaltıp Kürtleşmelerini sağlayan biridir. O, bir Haçlı maşası olarak, İran’da Türklüyün tarihi yükselişi ve Osmanlı’nın Avrup’da ilerleyişini durduran, Türkman kimliyi ile Türkmanya yurdunu coğrafya ve tarihten silerek yok eden biridir.

Birinci Şah İsmail kurduğu devleti Türklük ve Müsülmanlara karşı Haçlı ve Ermeni kilisesinin maşasına çeviren, Fars – Arap İmami Şiiliyi devletinin resmi dini ilan ederek, kılıç ve terörle ve kan gölü yaratmakla halka zorlayan, bununla Türk Aleviliyine hiyanet eden, Anadolulu Alevileri kandırarak İran’a çeken ve burada onları kıran, öldürmediklerini ise zorla Şiileştiren ve Farslaştıran, İran’daki Türklüyü Şiileştirerek, ruhen ve çou kez dil olarak Farslaştırarak, Türkik dünyasından koparıp onun katı düşmanı yapan, devletini Türk dünyasını ortasına kocaman bir Haçlı Ermeni üsü olarak bir hançer gibi saplayan, Haçlıların isteyi üzere günümüze dek süren Sünni-Şii kanlı çatışması ve nefrete dayalı mezhepçiliyi yaratan, ve böylece İslam dünyasını parçalayan, günümüz Şii Molla Sınıfını, ve modern anlamda İran Milleti, İran Ülkesi ve İran Devletçiliyi kavramları yaradan biri idi.

Bu yaptıkları ile Birinci Şah İsmail Türkmanlığa, Türklüye, Türk İslamına, Türk Aleviliyine, Türkik dünyası ile İslam dünyasına hiyanet etmiş biridir.

پورتره‌ی یک خائن و جنایتکار: شاه اسماعیل اول

شاه اسماعیل اول که در کودکی توسط راهب‌های کلیسای ارمنی جزیره‌ی آختامار واقع در دریاچه‌ی وان تربیت و شستشوی مغزی شده بود، یک سادیست شرور و منحرف و کینه‌توز بود که مادر تنی‌اش را با شمشیر خود سر برید. او در شهرهایی که اشغال می‌کرد به پسر بچه‌های جوان تجاوز می‌کرد. حتی سگ‌ها را قتل عام می‌نمود، شکم زنان حامله‌ی تورکمان را شکافته جنین‌های آن‌ها را به قتل می‌رساند. قبرهای اشراف تورک و تورکمان را باز کرده، اجساد آن‌ها را می‌سوزاند. برای تفریح انسان‌های معصوم را به قتل می‌رساند، از صخره‌ها پرتاب می‌کرد. قربانیان خود را در حالی که زنده بودند تکه تکه کرده و به مریدان خود می‌خوراند، آن‌ها را زنده زنده در دیگ‌ها می‌پخت، در آتش برشته، در قفس گذاشته منفجر می‌کرد، ....

شاه اسماعیل اول یک جانی خون‌خوار بود که کشتارها و نسل‌کشی‌های بی شماری از سنی‌ها، تورکمان‌ها، علوی‌ها و غیره انجام داد، و بدین ترتیب هویت «تورکمان» و سرزمین «تورکمانیا - تورکمانیه» را از تاریخ و جوغرافیا محو و حذف کرد، باعث خالی شدن شمال غرب و غرب ایران، جنوب و شرق آناتولی و شمال سوریه و عراق از تورکمان‌ها و کورد شدن متعاقب آن‌ها شد. در هماهنگی با صلیبی‌ها اعتلای تاریخی تورکیت در ایران و پیش‌رفت امپراتوری عوثمان‌لی در اوروپا را متوقف کرد. دولت خود را به ابزاری برای صلیبیون و کلیسای ارمنی علیه تورک‌ها و مسلمانان تبدیل نمود. شیعه‌ی امامی فارسی - عربی را به عنوان دین رسمی دولت اعلام و مردم را با زور شمشیر و با ترور و قتل عام و به راه انداختن حمام خون به شیعه شدن وادار کرد. علویان آناتولی را فریب داد و به ایران کشاند، بسیاریشان را کشتار کرد و آن‌هایی را که هم نه‌کشت به زور شیعه و مآلاً فارس کرد. تورک‌های قلم‌روی خود را با شیعه و فارسی‌سازیشان از جهان تورکیک جدا نمود و دشمن آن‌ها ساخت، دولت خود را به عنوان یک پایگاه عظیم صلیبی - ارمنی مانند خنجری بر قلب جهان تورکیک فرو کرد. به خواست صلیبی‌ها فاناتیسم مذهبی و درگیری خونین شیعه با سنی را که تا امروز ادامه دارد ایجاد و در نتیجه جهان اسلام را دو پاره کرد. شاه اسماعیل اول نقشی تعیین کننده در آفرینش «صنف روحانیون شیعه‌»، و مفاهیم «ملت ایران»، «کشور ایران» و «دولت‌مداری ایرانی» به معنای امروزی دارد. با این اقدامات شاه اسماعیل اول کسی است که به تورکمان‌ها، تورکیت، دنیای تورکیک، اسلام تورک، علویان تورک، و جهان اسلام خیانت کرده است.

PORTRAIT OF A TRAITOR AND CRIMINAL: SHAH ISMAIL THE FIRST

Shah Ismail the First was raised and indoctrinated in his childhood by Armenian church patriarchs on Aktamar Island in Lake Van. He committed numerous horrific atrocities, including killing his own mother, raping young boys in the cities he occupied, and massacring dogs. He desecrated the graves of Turkish and Turman nobles, burned their corpses, disemboweled pregnant Turkman women, and murdered their children. He was a vengeful, ruthless, and bloodthirsty sadist, a perverted murderer who used to throw innocent people alive off the rocks, or torture them for pleasure. He had them dismembered and eaten alive by his followers, beheaded them, cooked them alive in cauldrons while they were still alive, roasted them on skewers, imprisoned them in cages, then detonated.

Shah Ismail the First was a mass murderer who committed countless massacres and genocides against Sunnis, Turkmans, Alevis, and others. As a result, the northwest and west of Iran, the south and east of Anatolia, and the north of Iraq and Syria were emptied of Turkmans and became populated by Kurds. He collaborated with Crusaders, hindering the rise of the Turks in Iran and the advancement of the Ottomans in Europe. He effectively eradicated the Turkman people, Turkman identity, and the homeland of Turkmania (Turcomania) from geography and history.

Shah Ismail the First transformed the state he established into a tool for the Crusaders and the Armenian Church to use against Turks and Muslims. He declared Farsi - Arabic Shiite Imamism as the official religion of the state, using brutal force and terror and carnage to compel people to convert to Shiism. He deceived Anatolian Alevis and brought them to Iran, where he forced them to convert to  Shiism, and subsequently Persianized them. By forcibly converting the Turks in his country and Persianizing them, he isolated and cut them off from the Turkic world.

Shah Ismail the First is responsible for creating today's Shiite Mullah Clergy. He established his state as a major Crusader - Armenian Church base and stabbed it in the heart of the Turkic world. At the Crusaders’s request, he ignited the Sunni-Shiite bloody conflict and hatred-based sectarianism that persists to this day, ultimately dividing the Islamic world. He is among the creators of the modern Iranian nation, Iranian country, and Iranian statism concepts.

With these actions, Shah Ismail I is a traitor who has betrayed the Turkmans, Turkish Islam, Turkish Alevis, Turks, the Turkic world, and the Islamic world.

برای مطالعه‌ی بیشتر

کودکی شاه اسماعیل و تربیت او در جزیره‌ی آختامار دریاچه‌ی وان توسط کشیشان ارمنی بنا به منابع اوروپایی، ارمنی و شرف‌نامه؛ و مینیاتور داروغه‌ی آختامار توسط شاه تهماسب

https://sozumuz1.blogspot.com/2024/04/blog-post_18.html

تمام گزارش‌های اصلی اوروپایی در باره‌ی برآمدن شاه اسماعیل، بر «ارتباط مسیحی ارمنی» او اصرار و پافشاری می‌کنند

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/05/blog-post_24.html

آنجییولئللو: مخفی کردن اسماعیل نوجوان در جزیره‌ی آختامار وان مقرّ اوسقوف ارمنی و فراری دادن او به ‌قاراباغ توسط کشیشان ارمنی

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/07/blog-post.html

تربیت ارمنی – تلمّذ مسیحی شاه ‌اسماعیل نوجوان بنا به منبعی دست اول، سیاحت‌نامه‌ی تاجر گم‌نام

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/06/blog-post_26.html

مغزشویی شاه اسماعیل جوان توسط راهبان ارمنی در کلیسای جزیره‌ی آختامار – اقتمر در دریاچه‌ی وان

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/05/blog-post_22.html

فرار اسماعیل نوجوان به‌ جزیره‌ی آقتامار دریاچه‌ی وان مقرّ جاثولیقوس ارمنی و مخفی شدن او به‌ مدت چهار سال در کلیسای ارمنی

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/06/blog-post_30.html

طبیب روتا: اسماعیل نوجوان مادر تنی‌اش را با دستان خودش کشت، به ‌سبب بی‌داد و بی‌رحمی فوق العاده‌ای که در حق تورکمان‌ها نشان داد، آن‌ها از اسم صوفو وحشت داشتند.

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/07/blog-post_14.html

شاه ‌اسماعیل کودکان و زنان و طبیب‌ها را در تبریز تکه ‌تکه ‌کرد، مادر تنی خود را به‌ قتل رساند

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/07/blog-post_7.html

قتل مادر تنی شاه ‌اسماعیل توسط او، قتل عام انسان‌ها، کشتار سگ‌ها در تبریز و نبش قبر و سوزاندن اجساد سران و سرداران تورکمان آق‌قویون‌لو و جنایات فجیع بسیار دیگر

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/06/blog-post_29.html

شاه عباس «حقیر»، تورک‌ستیزترین شاه خاندان صفوی

https://sozumuz1.blogspot.com/2023/03/blog-post.html

شاه عباس حقیر (اوّل)، گردن زدن اسرای تورک‌ با شمشیر محض خودشیرینی برای صلیبی‌یان

https://sozumuz1.blogspot.com/2021/02/blog-post_18.html

سوزاندن کتب موسوی - یهودی توسط شاه عباس حقیر

https://sozumuz1.blogspot.com/2022/03/blog-post.html

شاهسون‌ها – شاهی‌سئوه‌ن‌ها و سیاست تورک علیه تورک شاه عباس اول

http://sozumuz1.blogspot.com/2016/10/blog-post_27.html

پشت کردن خاندان صفوی به تورک‌ها و قیزیل‌باشان

https://sozumuz1.blogspot.com/2016/10/blog-post_28.html

Wednesday, May 22, 2024

TÜRKİYE NASIL FARS DEVLETİ’NİN İSTİRATEJİK MÜTTEFİKİ OLDU?

TÜRKİYE NASIL FARS DEVLETİ’NİN İSTİRATEJİK MÜTTEFİKİ OLDU?

AKP makamlarının İbrahim Reisi olayında İran devletine yönelik sergiledikleri sempati ve karşılılsız sevgi seli, bazılarına göre “Osmanlının İran’a Büyük Devlet Protokolü uygulaması” tutumunun devamıdır. Bu iddia tamamen gerçekdışı ve yanlıştır.

Osmanlının Büyük Devlet Protokolü uyguladığı “O” İran devleti, Haçlılara karşı Osmanlı ile birlik kuran laik Türk “Kacar” devleti idi. Türk düşmanı, Pan İranist ve Ermeni müttefiki, Haçlı ürünü olan bugünkü Fars Molla köktendinçi Şii devleti deyildi.

Kacar, İngiltere başta olmak üzere Avrupa Haçlı devletlerinin yıkmak istedikleri bir devletti. Zira Kacarlar Türk bir sülale idi, kendilerini Türkman ve kökenlerini Moğol biliyor ve bununla da kıvanç duyuyorlardı. Kökenlerinin Anadolu ile Türküstanda olduğunu her fırsatta vurguluyorlardı. Kacar döneminde Türkçenin Türkman ve Osmanlı lehçeleriyle birlikte Çağatay lehcesi de devletin defakto resmi dilleri arasındaydı. Kacar devleti, Osmanlı ile ittifak kuran, İran’da Ermeni kilisesinin ve Haçlı devletlerin maşası olan Safevilerin yaygınlaştırdıkları Sünni karşıtı tören ve söylemleri yasaklayan, Muzaffereddin Şah döneminde Osmanlı İttihad-ı İslam projesini benimseyen, Kacar ile Osmanlı’yı “Tek Devlet, Tek Millet” diye gören ve tanımlayan, okullarda Türkçe okutulmasını emr eden bir Türk devleti idi. Buna göre de başta Sultan Abdulhamid olmak üzere son dönem Osmanlı Sultanları Kacar devletini hep kolluyor, İngiltere – Rusya’ya karşı savunuyor, zayıflaması ve dağılmasını istemiyorlardı.

Daha önceleri Osmanlı İmparatorluğu Fars Şiism’e ve onun devletleşmesi, Haçlı uydurması ve Ermeni maşası olan Safevilere karşı çıkmış, ikiyüz yıl boyuncu savaşmıştır. Vaktiyle Sultan Selim sorunun temeline yönelmiş, İran’a yürümüş ve Türkili’ni kurtarmış, ancak hatalı bir deyerlendirme sonunda işi yarım bırakmıştır. Bu tehdidin kökenini kazımayarak Kızılbaş devletini dağıtmadan geri dönmüştür .....

Safeviler yıkıldıktan sonra Afşar Türkmanları Nadir Şah önderliyinde Afşar Devleti ve ondan sonra da Kacar Türkmanları Ağa Memmed Han önderliyinde Kacar Devletini kurmuşlardır. Osmanlı dostu olan bu iki Türkman devlet, Ermeni kilisesi ve Haçlı sömürgeci devletlerin maşası olan Safevilerin bütün yıkıcı ve Türk karşıtı mirasını birer birer temizlemiş, bu arada Safevi Şahlarının inkar ettikleri ve unutturmak istedikleri Türkmanlığı  ve Türkman kavramını dirçeltmiş, Türklük temelinde Osmanlı ile Safevilerin koparmak istedikleri insani, siyasi, askeri, edebi, kültürel vs. ilişki bağları yeniden kurmaya ve pekiştirmeye çabalamışlardır.

Osmanlının Büyük Devlet saydığı, işte bu iki Türk ve Türkman Afşar ve Kacar devletler idi. Sömürgeci Haçlı devletlerin 1925de Türk’e düşmanlığı temelinde ve Türk devletlerini Hindistan, Ortaasya, Ortadoğu ve Anadolu ile Balkanlarda birer birer dağıtma istiratejisi gereyi kurduğu şimdiki Fars devleti deyildi.

1909ta Kacar başkenti Tahran, anti Türk Taşnak ve Ezeli Babi teröristlerle Anglofil İranik dilli Bahtiyari, Mazeni, Gilek vs.nin silahlı çeteleri tarafından, ardından Birinci Dünya Savaşında bütün Kacar toprakları İngiltere ve Rusya, Türkili de onların müttefikleri olan silahlı Ermeni ve Asoru Hırıstiyan çeteler tarafından işgal edildi. Böylece Kacar Türk Devleti hızlı bir dağılma sürecine girdi. Bölgede işgalci Haçlı Ordular ve Hırıstiyan terörislerin yaptıkları Türk halkının katliamları ve Türk köy ve kentleri yağmalaması ve yakıp yıkması şiddetlenince, Türk milleti Osmanlı Sultanından resmen yardım istedi, Sultan da Türk milletine yardım elini uzattı. Sultanın emriyle Osmanlı Ordusu Türkili’ne girdi, ve on binlerce şehit vererek Haçlı işgalcileri püskürttü. Ardından Türkili’nin başkenti Tebrizde Urmulu Cemşid Han Subataylı Afşar önderliyinde “Türk Birlik Devleti”ni kurdu. Ancak İstanbul İngiliz, Fıransız, İtalyan ve Yunanistan ordularınca işgal edilince Osmanlı Ordusu bölgeyi terk etmeye mecbur oldu. Türkili’nde kurulan “Türk Birlik Devleti” de yıkıldı. Üç yıl sonra İngiltere Rıza Han eliyle Ahmed Şah Kacar’a karşı bir askeri darbe yaptı. Rıza Han da darbeden dört yıl sonra artık sadece kağıt üzerinde var olan Türk Kacar Devleti ile İrandaki bin yıllık Türk siyasi hakimiyetine son verdi ….

Türk Kacar devletini yıktıktan sonra, İngiltere ve başka Sömürgeci Haçlı devletler onun yerine Pehlevi Şahlığı adında katı Türk düşmanı olan Modern Fars Devletini kurduruverdiler. Fars Pehlevi Şahlığı Osmanlı yıkıldıktan sonra kurulmuş ilk Fars devleti, İran İslam Cumhuriyeti de onun devamıdır.

Modern Fars Devleti - Fars Pehlevi Şahlığı kurulduğu ilk günden İran’da yaşayan Türk milleti (Batı Oğuzlar) ile birlikte Türkmen (Doğu Oğuz) ve Halaç Türkik milletlerini yok etmek için “Türk Etnik Ve Dilsel Soykırımı Pılanı”nı geliştirdi ve uygulamaya koydu. Bu doğrultuda Türkçeyi, Türkçe eyitim ve Türk eyitim kurumlarını, Türk mediyasını, Türk yayın ve basınını, Türk milletinin tarihi ismi ve ednonimi olan “Türk”ü yasakladı. Farsca “Azeri” ve “Azerbaycanlı” uydurma, ırkçı ve koloniyalist ad ve kimlikleri yaygınlaştırdı. Türkçe şahıs isimlerini kadağan etti, ülkede bütün Türkçe toponimleri deyiştirip Farslaştırmaya başladı. İran’a bin yıldan fazla hüküm sürmüş Türk devletlerinin ve Türk milletinin medeni mirasını ya yıktı, ya yıkıma bıraktı, ya da Farslara mal etti. Tahran’da Ermeni Taşnak terör örgütüne üs verdi. İran’da yaşayan Türk halkının Türkiyeyle olan coğrafi bitişiklik ve bağını koparmak için Batı Azerbaycan İli’ni Kürtleştirmeye başladı, Iraklı Kürt kaçkınları oraya yerleştirdi. ….

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu ilk yıllarında, Osmanlıdan kalma subaylar ve makamlar, yeni Fars devletinin Türk karşıtı siyasetlerine karşı çıktılar, Urmu başta olmak üzere Türk bölgelerinde yeni İran makamlarının resmi törenlerde Türkçe yerine Farsça konuşmalarına itiraz ettiler, Türkili’nin bütün kentlerinde Türkçü derneklerin kurulmasına yardımda bulundular.

Hatta 1925de Pehlevi Şahlığı bir kaç ay sonra kurulmadan önce, Atatürk de Türk Kacar devletini kollama ve koruma Osmanlı siyasetine uygun olarak, Rıza Han’a karşı Sultan Ahmed Şah’a Kacar tahtını geri almak için askeri yardım önerisi yaptı. Ancak Ahmed Şah tarihi bir hata yaparak bu öneriyi reddetti.  

Bu dönemde Ruşeni Barkın, Rıza Nur, Süleyman Nazif, Fahrettin Şevket, ve onlarca başka Osmanlı – Cumhuriyet aydın, düşünür, yazar ve siyaset adamı, sık sık Batının Kacar Türk devleti’ni yıkıp yerine kurdurmak istediyi yeni Fars İran Devleti’nin sadece İran’da yaşayan Türk milletini yok etmekle kalmayıp, Haçlıların maşası ve Safeviliyin devamı olarak Türkiye Cumhuriyeti için de ebedi bir tehdit odağı oluşturacağını; Türkiye Cumhuriyeti’nin doğu sınırında İran’da yaşayan Türk halkı ve Türkili ülkesi Fars boyunduruğundan kurtulmadıkça ve kendi bağımsızlığını kazanmadıkça, Türkiye’nin de tam bağımsızlığını ve güvenliyini elde etmesinin mümkün olamayacağını anlattılar.

Ancak bu aydın ve düşünerlerin uyarılarına rağmen, o dönemde İngiltere ile yakın ilişkiler içinde bulunan Atatürk, Osmanlının Türk Kacar devleti ile İran’da yaşamakta olan Türk milletini koruma ve kollama geleneksel ve oturmuş siyasetini terk etti ve onlara sırtını çevirdi. Bu yeni siyasetin oluşmasında Atatürk’ün Misak-ı Milli temelinde  tam Avrupalı yeni bir Türk milleti yaratma ideali, dolayısı ile Avrupa yani Balkanlar ve Kıbrıstaki Türkleri kendi milletinden bilmesi - ancak Osmanlının tersine - Ortadoğu yani Suriye, Irak ve özellikle ülke ahalisinin yarısına yakınını oluşturan İran’daki Türk halkını kendi milletinden bilmemesi, onları yadırgaması ve dışlaması da etkili olmuştur.

Bununla da yetinmeyip İngiliz siyasetine uyumlu yüzseksen derecelik tarihi bir U dönüşü yapıp, Türk düşmanlığı temelinde İngiltere tarafından Türk Kacar hakimiyetine son vererek kurulan Fars Pehlevi rejimi ile istitatejik müttefik oldu. Daha sonra Atatürk İran tarihinde gelmiş geçmiş en katı Türk düşmanlarından biri olan, İran’da bin yıllık Türk hakimiyetine son veren, Türkçeyi yasaklayan ve Türk milletini yok etmek için Türk Etnik ve Dilsel Soykırımını devlet siyasetine dönüştürüp uygulayan Rıza Şah’ı tantanalı biçimde Türkiye’de ağırladı. ....

Böylece Türkiye Cuhmuriyeti Türk karşıtı aşırı Fars milliyetçiliyini benimsemiş yeni İran Devletinin İran’da yaşamakta olan Türk milletini Farslaştırmasına yeşil ışık yakmış oldu. İran Devleti de bunu Türk milletinin etnik temizlenmesi için Türkiye’nin kendisine verdiyi açık çek olarak kabul etti ve çekinmeden Türk Etnik Ve Dilsel Soykırımı’nı genişleterek ve derinleştirirerek uygulamaya koyuldu.

Ondan sonra Kemalist dönemi Türkiyesi’nde her düzeyde, devlet, akademi, mediyada İran hakkında Haçlı ve Oryantalist Tarih Yazımı ve propagansdası kabul edildi ve temal alındı. İran’ın çok milletli bir ülke olduğu inkar edilerek homojen bir Fars ve Pers ülkesi olduğu, tarihinin de Haçlı ve Oryantalist Tarih Yazımına uygun olarak Ariyanların buraya geldiyi 2500 yıl önceden başladığı ve sadece Zerdüştilerin, Perslerin ve Farsların tarihi olduğu yalanı yaygınlaştırıldı. Fars ile İran kavramları eşanlamlaştırıldı, “Fars edebiyatı”, “İran edebiyatı” olarak adlandırıldı. Türkiye’de günümüzde de devam eden Fars ve Pers olan İran’a karşı bir çeşit Tek Taraflı Aşk kültürü ve geleneyi yaratıldı, “Saf Fars olan İranı seven” ve “Perszede” akademisiyenler, tarihçiler, teknokratlar ve siyasetçi kuşakları yetiştirildi   ...

Türkiye halkı Kemalist dönemde İran’ın bin yıldan fazla Türkik dünyasının parçası ve merkezi olduğundan, ve bugün de on milyonlarca Türk’ün yaşadığı bir ülke ve nufusunun görece çoğunluğunun Türk olduğundan, bu ülkede devlet tarafından Türk Etnik Ve Dilsel Soykırımı uygulandığından habersiz bırakıldı.

Türkiye Türklerinin ecdadının aslen Azerbaycan, Türkili ve İran’dan gelen Türkler olduğu gerçeyi de onlardan gizletildi. Bu doğrultuda Türkiye Türklerinin Azerbaycan, Türkili, İran ve Ortadoğu’da yaşamakta olan Türklerle soy ve tarih ve kültür bağları ve devamlılığını yok etmek için, “Türkman” adı “Türkmen”le deyiştirildi, tarihi gerçekler çarpıtılarak Türkiyedeki Türkmanlar (Yörükler, Boy yapısına sahip Türkler, Orta ve Güney ve Doğu Anadolu Türkleri, ... ) doğrudan Türküstan’dan gelen Türkmenler - ve ne İran’dan gelen Türkmanlar - diye sunuldu ....

Oysa Anadolu’nun kapılarını Türklere açan Alparslan Ordusu’nun üsü Türkili’nde Batı Azerbaycan’ın Hoy kentinde idi. Anadolu’ya gelen Selçuklular ve başka Türk boyları, İran’da ve özellikle Yeni Türküstan veya Türkili’nde yaşayanlar Türklerle oraya dalga dalga daha önce Eski Türküstan veya Ortaasya’dan gelmiş Türklerdi. Osmanlı İmparatorluğunu kuran Kayı boyunun da ilkin yurtu ve vatanı Türkili’ndeydi. İran ve Türkili’nden Anadolu’ya gelen bu Türkler, (Mevlana, Hoca Dehhani, Nesimi, Sarı Saltuk, Husameddin Çelebi, Hacı Bektaş Veli, Baba İlyas Horasani, Dede Karkın, Ahi Evren, Abdal Musa, Geyikli Baba, Şeyh Buzağı, Aziz Urmevi, Seyid Lokman Aşırlı, Abdulkadir Meraği’nin oğul ve torunları, ve yüzlerce başkası) Anadolu ve Balkaların yerli Türk kültür ve medeniyetinin gerçek kurucuları idiler. Bu alanda Türk İslamı, Rum Abdalları, Alperenler, Horasan Erenleri, Ahilik, Bektaşilik, ve Türk Aleviliyi’nin yaratıcıları da bunlardır.

Calayırlı ve İlhanlılar, daha sonra Karakoyunlu, Akkoyunlular ve en son Kızılbaş döneminde bu sefer yüzbinlerce Anadolulu Türk ve yüzlerce Türk boyu ve oymağı Azerbaycan, Türkili ve İran’a geri akıştı. Böylece İran-Türkili-Azerbaycan ve Anadolu Türkleri kökenleri bir olmakla birlikte, yüzyıllar boyunca ve sürekli bir birine karışmakta ve kaynaşmaktaydılar. Bunun sonucunda Türkiye ve Türkili Türklerinin birbiriyle olan ilişkisi, Türkiye Türkleri ile örneyin Kırgızlar arasında olan ilişkisi gibi deyildir; Balkan Türkleri ile Anadolu Türklerinin arasında bulunan ilişki gibidir. Kemalism ve Türkiye Cumhuriyeti’nin resmi devlet görüşü ise bu gerçeyi görmemeye, inkar etmeye ve deyiştirmeye çalıştı; Anadolu Türklüyünü Türkli’inde bulunan tarihi kökleri ve gerçek kökeninden kopardı. ....

İran’da yaşayan Türk milletinin gözünde Türkiye’nin kendisine karşı yaptığı bu U dönüş ve Türk karşıtı Fars milliyetçiliyi ve devletleşmesi olan İran Devleti ile kurduğu ittifak, her açıdan bir ihanet idi. Ancak bu U dönüş, Türkik dünyasına da kalıcı darbeler vurdu:

- Bu U dönüş Türkik dünyasının bin yıldan fazla merkezi olan ve ortasında yerleşen İran’ı savaşsız kansız iki elli Türk karşıtı Farslara ve dolayısıyla Türk düşmanı Haçlılara teslim etti.

- Bu U dönüş Osmanlı İmparatorluğunun yüzyıllar boyunca ve özellikle 19. yüzyıl ve 20. yüzyılın ilk çeyreyinde büyük çabalarla elde ettiyi kazanımları mahvederek, Türkik Dünyasını ortadan ikiye parçaladı, onun doğusu ve batısı arasında aşılmayacak bir duvar ve set yarattı.

- Bu U dönüş Türkik Dünyasının kalbine eski Pers İmparatorluğunu kurmayı düşleyen, Haçlı maşası Safevi ideolojisini ve saldırgan yayılmacı Fars ultramilliyetçiliyini benimsemiş Fars İran Devleti adında bir hançer sapladı.

Bu U dönüşü, aynı zamanda Türkiye’nin kendi milli çıkarlarına da ters idi:

-Kacar döneminde Türkiye’nin, İran’ın kuzeybatısında yerleşmiş Türkili’nin Azerbaycan Eyaleti üzerinden Kafkasya Azerbaycanı’na kesintisiz ve doğrudan toprak yolu ve coğrafi bitişikliyi vardı. Bu U dönüşten sonra, Türkiye ile Kafkas Azerbaycanı arasındaki bu coğrafi bitişiklik kesildi, bunların arasında Fars Devleti ve onun hakim olduğu geçilmez bir alan oluşuverdi. Bunun sonucundadır ki bugün Türkiye ve Azerbaycan Devletleri, Türk toprağı Araz’ın güneyinden geçen bir koridordan, Farsı hakimiyeti altında bulunduğundan dolayı, mahrum kalarak, bunun yerine Ermenistan toprağından geçen Zengezur koridorunun açılması için yalvarır olmuşlardır.

-Bu U dönüş Türkiye’nin doğusunda Batı Azerbaycan İli’nin İran Devleti ve Haçlı merkezlerce (yaydıkları ve Batı Azerbaycan İli’ni Kürdüstan diye gösteren Büyük Kürdüstan haritalarında) Kürdüstanlaştırılmasının yolunu açtı.

- Batı Azerbaycan İli’nin Kürdüstanlaştırılması, hem bölgede yeni bir Anti Türk odak yaratacak, hem de bölge demografisini Türk’ten Kürt’e deyiştirerek, Türkiye Türkili - Kafkasya Azerbaycanı arasında coğrafi kopukluğu ebedileştirecektir.

- Bu U dönüşle daha önce Osmanlının nüfuz alanı olan Türkili ve özellikle Batı Azerbaycan İli, Türkiye nüfuz alanından çıktı. Meydan İngiltere, Rusya ve başka Haçlı devletlerin cirit atmasına boş bırakıldı.

-Bu U dönüş, İran Devletine Batı Azerbaycan İli’nde Türk Etnik ve Dilsel Soykırımı dahil  istediyi her türlü Türk karşıtı siyaseti, hiç bir itirazla karşılaşmadan, uygulama olanağı verdi. Nitekim bunun sonucunda İran İslam Cumhuriyeti çekinmeden PKK Kürt terör örgütünü de buraya yerleştirdi.

-Bu U dönüş İran’ın geri kalan kısmı ile Afganistan ve Tacikistan’ı içine alacak kocaman Haçlı bir Farsistan kurulmasının – Pers İmparatorluğunun hortlamasının yolunu açtı ….

Günümüz Türkiyesindeki İslamcılar (AKP, Yeni Refah Partisi, Saadet Partisi vs.) ve MHP çizgisindeki Milliyetçiler, tarihi bir felaket olan Kemalism dönemi U dönüşünü, İran’ın Fars Molla Şii Devleti ile isitiratejik ittifaka dönüştürmüşlerdir. Kemalist Türkiye, kendisini Osmanlının varisi olarak görmüyordu. Ancak günümüz İslamcıların ve Milliyetçilerin böyle bir iddiası vardır. Fakat bunların Türk düşmanı, Ariya Altıgeni’nin (Haçlı Fıransız, Yunan, Ermeni, Kürt, Fars ve Hint yayılmacı milliyetçiliyinin) merkezi üyesi, ve Türkiye Alevilerini de dahil edip Şii Hilal ile Pers İmparatorluğunu kurmayı düşleyen Fars İran Devleti ile yarattıkları ittifak, Osmanlı mirasçısı olma iddialarıyla çelişiyor. Hatta bazılarına göre Türkiye İslamcıları ve Milliyetçilerinin Fars İran Devleti ile kurdukları ittifak, düpedüz Osmanlıya hiyanettir.

AZERBAYCAN RESPUBLİKASI’NIN KALEDONYA TUTUMU VE AVRUPA’YA ENTEGRASYONU

AZERBAYCAN RESPUBLİKASI’NIN KALEDONYA TUTUMU VE AVRUPA’YA ENTEGRASYONU

 

Azerbaycan Respublikası’nın Kaledonya olayındaki tutumu, Fıransa’nın iç ve dış sömürgelerinin bağımsızlığını mediya aracılığı, siyasi ve diplomatik yollarla desteklemesi, Fıransa’nın Afrika ve başka yerlerde bugün de sürdürdüyü sömürgeci emperiyalizmini, işlediyi sayısız savaş suçları ve İnsanlığa karşı suçlarını sürekli gündeme taşıması vs. doğrudur.

Genellikle Azerbaycan Respublikası’nın İlham Aliyev önderliyindeki dış siyaseti, oldukça diplomatik, dengeli, zigzagsız ve zekicedir.

Ancak buna ek olarak, Azerbaycan Respublikası’nın Avrupa’nın bir bütün olarak Türk düşmanı ve Haçlı Birliyi’ne dönüşmesini engellemesi gerekmektedir. Bu doğrultuda Azerbaycan Respublikası bütün Avrupa kurumlarına (Eurovison, Avrupa Konseyi, Avrupa Parlamentosu, Avrupa Birliyi, … ne) girmeye, üye ise ilişkilerini derinleştirmeye ve organik etmeye ağırlık vermeli ve odaklanmalıdır.

Azerbaycan Respublikası AKP’nin Batı’yı topyekün düşman gösterme yanlış istiratejisi ve Siyasal İslamcı edebiyatını yansılamaktan uzak durmalıdır. (Batı’yı topyekün düşman gösterme söylemini Türkiye İslamcıları en başta müttefikleri olan İran Fars Molla Rejimi’nden; Avrasiyacıları ise İran, Rusya ve Çin’den kopyalamışlar).

Benimsenmesi gereken zekice istirateji, bütün Avrupa kurumlarına girip Avrupa içi çeşitli ittifaklar kurarak (duruma göre İngiltere, İtalya, İspanya, Macaristan, Sırbistan, Almanya, Finland, … ile) Avrupa’yı içerden bölmek ve kendisine karşı bir homojen ve kip Anti Türk cepheye dönüşmesini imkansız hale getirmek olmalıdır; Avrupa’nın dışarısına çıkarak onu kendi karşısında birleşmeye zorlayıp, yönetimini Türk düşmanlarına teslim etmek deyildir.

Azerbaycan Respublikası’nın Avrupa’ya entegrasiyonunun jeopolitik, siyasi ve kültürel başka neden ve gerekçeleri de vardır: İlki, Kafkasya bir Avrasya bölgesi olduğu gibi, bir Avrupa bölgesidir de. (Kafkasya’nın eşzamanlı Avrasyalı ve Avrupalı olma özelliyi Türkiyeyle aynıdır).

İkincisi, Azerbaycan Respublikası demokratik, laik; kadın-erkek eşitliyine, insan hakları ve temel özgürlüklerine, inanç özgürlüyüne, demokratik devlete, özgür topluma ve çok kültürlülüye inanan, bunları savunan ve koruyan modern bir devlettir. Bu kavramlar (Fıransa ve Almanya gibi günümüzde bazı Avrupa devletleri tarafından çiğnense de), bir çok başka modern kavram gibi Avrupa tarihi ve kıtasında ortaya çıkmışır. Azerbaycan Respublikası’nın bunları benimsemesi, o tarih ve kıtaya olan bağlarını pekiştiren, hatta onun bir parçası olduğu savını güçlendiren bir tutumdur.

Bu doğrultuda Azerbaycan Respublikası sahip olduğu istiratejik avantajları siyasi nüfuz ve pozitif kaldıraç gücü olarak bütün Avrupa kurumlarına hatta NATO’ya üye olmak  için kullanmalıdır. Bu avantajlar böyle sıralanabilir: Avrupa’ya gaz ve petrol sağlaması, Laik bir devlet ve seküler bir Müsülman millet olması, İsrail ile olan ilişkileri, Fars Molla İran devleti ile bilinen sorunları: İran’da yaşayan Türk halkının hakları, İran devletinin Azerbaycan’ın laik devletini yıkma ve onu kendi Şii Hilali ve Proxy – Uydu İslamcı ve Direniş eksenine sokma düşleri … Bu doğrultuda Azerbaycan Respublikası içeride de demokratikleşme, liberal demokrasiyi benimseme, yolsuzluklarla mücadile etme, saydamlık, basın özgürlüyü ve siyasi özgürlükler alanlarını genişletme süreçlerine önem ve öncelik vermeli, bunları hızlandırmalıdır.

Azerbaycan Respublikası’nın yukarıda sıralanan istiratejik avantajları, ayrıca şu anda Türk düşmanı cehpesinin (Fıransa, Yunanistan, Ermenistan, Kürt, Fars ve Hint lobileri) kontrölüne geçmiş ABD hakimiyetinin Türk karşıtı eylem ve girişimlerini engellemek için de kullanılmalıdır. ABD’nin Türk karşıtı eylem ve girişimlerden bir kaçı: Sözde Ermeni soykırımının tanınması, ABD’nin Doğu Akdeniz ve Balkanlarda Türkiye ve KKTC’ni sıkıştırma pılanları, Kürt terörizmini desteklemesi, İran’da Batı Azerbaycan Ostanı’nın Fars İran devleti ve Haçı zihniyetli güçler tarafından Kürtleştirilmesine- Kürdüstanlaştırılmasına destek, İran’da Türk düşmanı Fars Molla Şii devletini yıkıp yerine Seküler ve katı Anti Türk başka bir Fars devleti kurma pılanları, İsrail’in bütün bu Türk düşmanı siyasetlere destek vermesi, ABD’nin Azerbaycan ve Türkiye'ye koyduğu yasadışı ambargolar, …

Saturday, May 11, 2024

کلمه‌‌ی تورکی دچار – دوچار - توشار Türkçe Duçar Kelimesi

 کلمه‌ی تورکی دچار – دوچار - توشار

TÜRKÇE DUÇAR KELİMESİ


مئهران باهارلی


کلمه‌ی دچار – دوچار به معنی ملاقات کردن ناگاه، رسیدن بی خبر، تصادم ناگهانی، مبتلا شدن، ...؛ کلمه‌ای تورکی و دارای ریشه‌ی تورکی است. اما این کلمه مانند کلمات بی‌شمار دیگر تورکی، موغولی و آلتائیک موجود در زبان فارسی، با سوء استفاده از شباهت قسمت اول آن دُ با دو - ٢، و شباهت چار با چهار - ٤ فارسی، به صورت «دو چهار» شدن ریشه‌یابی – ریشه‌بافی و در بعضی موارد نوشته شده است. (ریشه‌بافی برای قسمت «دو» در کلمات تورکی و موغولی به صورت دو -٢ فارسی، و «چار» در کلمات تورکی و موغولی به صورت چهار -٤ فارسی، به صورت یک سنت در آمده است. مانند ریشه‌بافی کلمه‌ی «دوغولو»ی تورکی به معنی متولد شده به صورت دوقلو و یا دو عدد قلو، و ریشه‌یابی کلمه‌ی «چارقات» تورکی به معنی پارچه ی پوشاننده، لایه‌ی پوشش به صورت چهار قد و ...). طبق این ریشه‌بافی فارسی، هنگام ملاقات و رسیدن دو نفر به هم‌دیگر به سبب جفت شدن چشم‌ها و این که تعداد چشم‌های این دو نفر جمعاً چهار عدد می‌شود، کلمه‌ی دچار ایجاد شده است!

کلمه‌ی دوچار محرف اسم فاعلی تورکی «توشار» به معنی آن که مواجه و مصادف می‌شود، مرکب از توش + آر است. توش + آر توشار دوشار دوچار دچار. توشار - دوچار اولماق یعنی دچار شدن، مواجه گشتن، مبتلا شدن.

بن توُش، تۆش، دوُش، دۆش: در تورکی قدیم دارای معانی ١-وجه، جهت، سو، سمت، استقامت، طرف ٢- قارشی، مقابل، روبرو ٣- جنب، نزد پیش ٤-هدف، نشانه، آماج ٥-تصادف، تصادم، برخورد ٦-قرین، مشابه، معادل، دوست، ... بود. در معنای ششم، توش – دوش در کلمات «ساغ‌دوش» و «سول‌دوش» و اصطلاح «تای توش» محرف «ده‌نگ توش» تورکی قدیم وجود دارد. از همین ریشه است مصادر توشالماق و توش گه‌لمه‌ک (قارشی گه‌لمه‌ک، اوچراشماق، مواجه شدن)، توشانماق و توش‌لانماق (برخورد کردن، مواجه ‌شدن، تصادف کردن، مواجهه، روبه‌رو شدن، ملاقات کردن)؛ توش ائیله‌مه‌ک (مواجه کردن، نائل کردن)، توشماق – دوشماق (سرزدن)، توشالیق - دوشه‌لیک (محل سرزدن)، توشاق – دوشه‌ک (فرصت)، توش - دوش گه‌له! (راست گه‌له!، اوغور به خیر!)، توشوتماق (نشان دادن، اشاره کردن)، توش‌لاماق (نشانه گرفتن هدف)، توشامیشی (محول کردن کاری به کسی)، توش‌لوق (سمت، طرف، جهت)، ادات توشی در تورکی قدیم به معنی مقابل، ... [1]

تبدیل حرف ش به حرف چ: قاعده‌ای بسیار رایج در لهجه‌های تورکی است. مانند تبدیل یاخشی یاخچی (در ایران و آزربایجان)، ساغ‌دوش ساغدیچ (در آناتولی)، سوت‌لوآش سوتلاچ (در آناتولی)، ... طبق همین قاعده توشار - دوشار مبدل به توچار – دوچار شده است. توشار دوچار اولماق (دوچار شدن). 

فورم دوچ: علاوه بر کلمه‌ی توشار که مبدل به دوچار شده، بن «توش» هم دارای فورم «دوچ» در بعضی زبان‌های تورکیک است. به عنوان نمونه در زبان‌های اویغوری نو[2] و اوزبیکی[3] «دوُچ» به معنی یوز یوزه – روبه‌رو، قارشی – مقابل؛ و دوچ کیلماق، دوچ بوْلماق به معنی یوز یوزه گه‌لمه‌ک (روبه‌رو شدن)، قارشی‌لاشماق (مواجه شدن)، یوْلوُقماق (در راه برخورد کردن) است.

اسم «جوْچی، جوْجی»: کلمه‌ی دیگری ساخته شده از بن توش، اسم موغولی «جوْچی، جوْجی» به معنای مهمان ناخوانده (قونوق، قوناق) است. جوچی تلفظ موغولی کلمه و نام تورکی توْشی، دوْشی، طوشی است که در آن حرف اول ت به حرف ج (مانند چنگیز به دنیز) و حرف میانی ش به حرف چ مبدل شده است. نام تورکی توشی مرکب از توش (برخورد کردن، مواجه و روبه‌رو شدن) به علاوه‌ی پسوند اسم‌ساز از فعل –ی است[4].


[1] İdris Nebi UYSAL. Kutadgu Bilig’deki “Tuşı” Çekim Edatı Üzerine

https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/666382

[2] دوُچ ← دوُچ که‌لمه‌ك: ئوُچرٮماق، یولوُقماق، ئوُدوُل، روبٮرو که‌لمه‌ك. ئوُیغوُر تٮلٮنٮڭ ئزاهلٮق لوُغتی. شنجاڭ ئوُیغوُر ئاپتونوم رایونلوُق مٮلله‌تله‌ر تںل یېزٮق خٮزمٮتی لوُغه‌ت بۆلوٰمی توٰزگه‌ن. د – ف، مٮلله‌تله‌ر نه‌شرٮیاتی 1992

Duch دۇچ f. Duch bolmaq – Karşılaşmak. Duch kelmek – Karşılaşmak.

UYGHURCHE-TÜRKCHE LUGHET / U - یYGURCA-TÜRKÇE SÖZLÜK. E.N. NECİP’in “YENİ UYGUR TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜN” yeni baskısı. Rusçadan çeviren Yrd.Doç.Dr. İKLİK KURBAN

Duç F. : Duç bolmak Karşılaşmak. Duç kelmek karşılaşmak.

Emir Necipoviç Necip. Yeni Uygur Türkçesi Sözlüğü. Atatürk kültür, dil ve tarih yüksek kurumu. Türk dili kurumu yayınları: 615

[3] Duç (b.f.) ~ kelmoq, Yüz yüze, karşılaşmak.

ÖZBEKÇE TÜRKÇE SÖZLÜK (Özbekçe Dersinde Kullanılmak Amacıyla Hazırlanmıştır. Orijinali: Natalie Waterson, Uzbek-English dictionary, New York 1980. Türkçeye çev.: Y. Onat, S. Demirtaş, N. Tüzümet)

https://www.academia.edu/38730839/%C3%96ZBEK%C3%87E_T%C3%9CRK%C3%87E_S%C3%96ZL%C3%9CK_%C3%96zbek%C3%A7e_Dersinde_Kullan%C4%B1lmak_Amac%C4%B1yla

Duç kilmåḳ دوچ کیلماق: Rastlamak, denk gelmek.

NURULLAH ALTAY’IN ÖZBEK TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜNÜN TÜRKİYE TÜRKÇESİNE AKTARIMI, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Ana Bilim Dalı

https://gcris.pau.edu.tr/bitstream/11499/50176/1/10478930.pdf

[4] Peter B. Golden (Newark), TUŠI: THE TURKIC NAME OF JOČİ. Acta Orientalia Academiae Scientiarum Hung. Volume 55 (1-3), 143-151 (2002)

https://www.jstor.org/stable/23658344

The Turkic Name of Jočî, Tuşi: Cüçi’nin Adı Üzerine

https://www.academia.edu/44783463/The_Turkic_Name_of_Jo%C4%8D%C3%AE_Tu%C5%9Fi_C%C3%BC%C3%A7i_nin_Ad%C4%B1_%C3%9Czerine