جمهوریت‌خواهی فارسی و مساله‌ی ملی در ایران
نگاهی به طرح پیشنهادی و. انصاری-س. مددی
٢٠٠٩
اخیرا
در نشریات اینترنتی فارسی، بحث‌های گسترده‌ای در مورد جنبش جمهوری‌خواهی منعکس می‌شود.
یکی از این‌ها طرح پیشنهادی سیروس مددی و وهاب انصاری (با ملیت تباری تورک) در
رابطه با بیانیه‌ی اتحاد جمهوری‌خواهان است.
http://jomhouri.com/a/03art/000698.php
نوشته‌ی زیر با پرداختن به مواردی از این طرح پیشنهادی، غیرمستقیم جوانبی از جنبش جمهوری‌خواهی خلق فارس را بررسی می‌کند.
٭ اعلام زبان‌های سراسری تورکی و فارسی توامان به عنوان دو زبان
رسمی دولت مرکزی ایران و به رسمیت شناختن زبان‌های ملی دیگر مانند عربی، لوری، کوردی،
بلوچی، تورکمنی و ...در مناطق خود؛
٭ بازسازی دولت ایران متشکل از دولت‌های فدرال ملی بر اساس مرزهای زبانی-اتنیکی آغاز قرن بیستم، بویژه در مناطقی که خلق تورک به طور پیوسته و متراکم در آنها ساکن است، و مشخصا در شمال غرب کشور (تورک‌ایلی-آزربایجان اتنیک)؛
همچنین گنجاندن اصول زیر در قانون اساسی:
٭ کشور ایران کشوری کثیرالمله متشکل از ملت‌های با حقوق برابر تورک،
فارس، عرب، کورد، لور، تورکمن، بلوچ، گیلک، مازنی و دیگر گروه‌های ملی می‌باشد؛
٭ رئیس جمهور، روسای قوای سه‌گانه، وزراء، رئیس مجلس، فرماندهان نیروهای
مسلح می‌بایست با تمهیدات قانونی به طور سهمیه‌ای و یا ادواری از میان ملت‌های ایرانی
انتخاب شوند؛
٭ مسئولین درجه اول کشور همه می‌بایست، علاوه بر زبان مادری
خود، دارای سواد خواندن و نوشتن به دو زبان عمده‌ی رایج در ایران، یعنی تورکی و
فارسی باشند؛
٭ همه‌ی شهروندان ایران موظف به یادگیری یک زبان ایرانی به جز زبان مادری خود نیز می‌باشند. دولت مرکزی موظف به آماده نمودن مقدمات، ضمانت‌ها، شرایط و امکانات لازم برای اجرای این اصل است؛
حداقل سطح خواست‌های سیاسی خلق تورک در ایران است».
